Grensoverschrijdende rondwandeling vanuit buitengebied van Belfeld naar Reuver (grensstreek).

Startpunt: parkeerplaats Park Maasduinen (voorheen camping “De Eekhoorn”), Maalbekerweg 25, Belfeld.

Pauzemogelijkheid bij: Cafe-restaurant De Grens,

Keulseweg 202,

5953 HP Reuver,

Tel. 077-4741463

www.degrensreuver.nl

Belfeld (in de plaatselijke streektaal Belvend) is een dorp in de gemeente Venlo en telt 5893 inwoners.

Tot 2001 was Belfeld een zelfstandige gemeente. Na de gemeentelijke herindeling van dat jaar maakt Belfeld deel uit van de gemeente Venlo. De laatste burgemeester van Belfeld was Frans van Beeck (CDA); voor zijn voorganger zie de lijst van burgemeesters van Belfeld.

Archeologische vondsten duiden op bewoning van Belfelds grondgebied tot 100.000 jaar voor Christus of nog eerder. De oudste (thans bekende) schriftelijke vermelding van Belfeld als plaats dateert uit 1326. Het betreft een bericht waarin een zekere Gerhard Vosken van Swalmen stammend uit de familie Van Broeckhuysen en zijn vrouw worden verplicht om het burchtleen in het naburige Brüggen te bebouwen en te bewonen, ofwel hun goederen te 'Belven' aan de Maas als leen aan de graaf van Gulik op te dragen. Naast Belven komen tot 1800 verschillende andere schrijfwijzen van de plaatsnaam voor, onder andere Beblevelt, Bollefelt en Belsveldt. Na 1800 treffen we nog vrijwel uitsluitend de benaming Belfeld aan.

Over het ontstaan van de plaatsnaam zijn de geleerden het niet eens. Het 'ven' dat we in veel oude schrijfwijzen aantreffen spreekt voor zich, maar over de raadselachtige 'Bel' zijn de meningen verdeeld. Een waarschijnlijke verklaring is de identificatie met het Germaanse woord bala (= wit). Belfeld zou dan zoveel betekenen als 'witteveen', verwijzend naar de lichte kleur van het jonge Belfeldse veen.

Het centrum van Belfeld lag voor de oorlog bij de Maas. Daar lag ook de kerk en het raadhuis. Nu ligt de kerk in het centrum van Belfeld. Alleen het oude kerkhof van Belfeld ligt er nog.

In de Romeinse tijd was Belfeld een nederzetting als pannenfabriek. Dit kwam doordat er veel klei in de grond zat. Tevens werden er vaak buizen gemaakt. Ook deze waren van klei. Rond 2000 is in Belfeld de laatste pannenfabriek weggegaan. Deze fabriek maakte nog steeds pannen, en dat deden ze op 2 locaties: de Kozakkenberg en het Janssen - Dings terrein in het midden van Belfeld. De buizenfabriek is er ook nog. Deze staat aan de rand van het "patersbosje". Deze is van de NGI (Nederlandse Gresbuizen Industrie), plaatselijk ook wel de Gres genoemd.
Het genoemde patersbosje is zo'n beetje het laatste groen dat in Belfeld overgebleven is, ten westen van de snelweg. De kleine oppervlakte van Belfeld is nagenoeg geheel volgebouwd, de stuifduinen zijn ook verdwenen. Volgens sommige inwoners is het verstedelijkte karakter van Belfeld het leefgenot niet ten goede gekomen. Ze vinden de (winkel)voorzieningen in Belfeld relatief zeer schamel. Het verenigingsleven bloeit echter wel. Ook is er nog het natuurgebied Malbeck (Nederlands: Maalbeek) op de grens met het Duitse Kaldenkirchen.
In 1558 werd voor de eerste maal een kapel gemeld in Belfeld. Deze kapel was toegewijd aan Sint-Urbanus, en werd in 1839 vervangen door een neoclassicistisch kerkje, dat op zijn beurt weer moest wijken voor een neoromaanse basiliek in 1912, naar ontwerp van Caspar Franssen. De Urbanuskerk werd tussen november 1944 en februari 1945 diverse malen door de Britten beschoten, en daarbij grotendeels verwoest. Architect Stephan Dings maakte in 1945 een ontwerp voor een nieuw te bouwen kerk. Het was een kruisbasiliek met verhoogd priesterkoor in gotische vormentaal. Dit ontwerp werd afgekeurd. Op 10 november 1947 kreeg de architect de opdracht om de kerk te bouwen in basilicastijl. Omdat er op dat moment te veel kerken in de omgeving in aanbouw waren, kon pas in 1949 een bouwvergunning worden afgegeven. De bouw begon in 1950.

 In 1927 diende de gemeente een echt verzoek in en kreeg haar eigen wapen. Het bestaat uit een schild met daarop twee leeuwen, vastgehouden door de Belfeldse patroonheilige paus Urbanus I. In het midden van het schild bevond zich een kleiner hartschild met daarop het wapen van het ambt Montfort, waarvan Belfeld vroeger deel uitmaakte. Het hoofdschild was gelijk aan het wapen van Gelre, een herinnering aan het feit dat Belfeld sinds 1277 Gelders gebied was.

Bij besluit van de gemeenteraad van 22 april 1982 werd de officiële Belfeldse gemeentevlag vastgesteld: drie verticale banden van respectievelijk blauw, geel en zwart, met in de linkerbovenhoek een witte klok (bel). De kleuren van de vlag werden overgenomen uit het wapenschild.

Reuver (Limburgs:De Ruiver, in Reuver = Oppe Ruiver) is een Midden-Limburgs dorp dat onderdeel uitmaakt van de gemeente Beesel. Het heeft ongeveer 6.400 inwoners, met een bevolkingsdichtheid van 765 inw./km².

Reuver ligt tussen de Maas en de grens met Duitsland. Reuver wordt verder ontsloten door de A73 en de N271.

Reuver is toegewijd aan de H. Lambertus. De parochiekerk de gelijknamige Sint-Lambertuskerk van Reuver werd in 1878-1880 gebouwd naar ontwerp van architect Johannes Kayser. De huidige toren is onderdeel van die kerk. In 1907 werd de kerk in dezelfde stijl uitgebreid met wat nu de hoge middenbeuk is. In 1923 werd de kerk nogmaals met een westelijke zijbeuk uitgebreid door architect Jules Kayser. Hierdoor ontstond de huidige symmetrische driebeukige vorm.

In de nadagen van de oorlog werd de spits van de toren afgeschoten, en raakte de kerk beschadigd. In 1946-1947 werd de kerk hersteld, de toren werd voorzien van een korte noodspits met een kruis van houten balken. Pas in 1957 werd een nieuwe spits op de toren gezet, ongeveer gelijk aan de oorspronkelijke.

In en rond Reuver vindt men een typisch terrassenlandschap. Dit landschap trekt jaarlijks veel toeristen, die verblijven op nabij gelegen boerderijcampings of op het bungalowpark 'De Lommerbergen'. Jaarlijks is er in het eerste weekeinde van september de traditionele Reuverse kermis, waar het hele dorp op af komt. De brandweerkazerne aan de Kapellerweg is gebouwd in 1966. De brandweer van Reuver telt circa 23 spuitgasten. De bibliotheek in Reuver is onderdeel van de Groeibibliotheken Maas en Peel.

De omgeving van Ronkenstein is een beschermd dorpsgezicht.