Mooie rondwandeling vanuit Tegelen via de Tegelse heide naar de Maasduinen in Belfeld (pauze) en via de Wambachgroeve en Ulingsheide weer terug naar het startpunt.

U start op de parkeerpklaats van speeltuin Klein Zwitserland, Verlengde Trappisten-weg 35
5932 ND Tegelen
Route: http://www.skz.nl/bezoekersinfo/routebeschrijving

Pauzemogelijkheid bij Brasserie Maasduinen
Maalbekerweg 25
5951 NS Belfeld
Tel. 077-4751782
info@brasseriemaasduinen.nl
www.brasseriemaasduinen.nl

Tegelen ontleent zijn naam hoogstwaarschijnlijk aan het Latijnse 'Tegula' (vergelijk: tichel) dat dakpan betekent. Deze naam werd reeds door de Romeinse bewoners gebruikt en komt van de potten- en pannenbakkerijen in het dorp. Uit de klei van Tegelen wordt ten oosten van Tegelen al eeuwen klei gewonnen voor de ceramische industrie.

Oude kleitram,
Vanwege de vele fossiele vondsten die in de klei van Tegelen zijn gedaan is het geologisch tijdvak Tiglien (2,40 tot 1,80 miljoen jaar geleden, onderdeel van het Pleistoceen) naar Tegelen genoemd. De vaak metersdikke klei van Tegelen werd afgezet door de Rijn. Tijdens het Tiglien liep de Maas namelijk niet langs Tegelen, maar voegde deze zich boven Aken bij de Rijn die toen een heel stuk westelijker stroomde dan nu het geval is.
In de Tegelse klei werden de fossiele resten van onder andere de bever, watermol, hyena, panter, stekelvarken, tapir, grote Tegelse hert, kleine Tegelse hert, beer, neushoorn, nijlpaard, moerasschildpad, Zuidelijke olifant en makaak-aap gevonden. Deze Macaca florentina leek veel op de hedendaagse berberaap (Macaca sylvanus). Nooit eerder werden zo ver noordelijk fossielen van apen aangetroffen. Onlangs werd ontdekt dat in Tegelen ook de vliegende eekhoorn heeft geleefd, en verder een soort slaapmuis, die nu alleen nog in Japan voorkomt. Tussen de meer dan honderd in de klei gevonden plantensoorten zaten de rubberboom, Spaanse aak, vleugelnoot en cipres.
In de plaatselijke botanische tuin de Jochumhof is in de jaren zeventig een levende reconstructie gemaakt met planten die hier groeiden tijdens de Tiglien-periode. Helaas is dit 'tiglienpark' sindsdien verwaarloosd.

Bij opgravingen in Tegelen zijn verschillende Romeinse pottenbakkers- en dakpanovens gevonden. De Sint-Martinuskerk van Tegelen wordt al rond het jaar 800 vermeld in bisschoppelijke en kloosterarchieven. Wegens de strategische ligging werden er al vroeg diverse kastelen en versterkte boerderijen gevestigd. Hiervan waren de belangrijkste het Kasteel Holtmühle en de Oude Munt. Gedurende de Middeleeuwen werd er dan ook geregeld strijd gevoerd in en om Tegelen en ook wegens de nabijheid van de vestingstad Venlo. In de loop der tijd werd in Venlo nog een kazerne gevestigd en in het nabije Blerick een fort waardoor er gedurende de 16e eeuw t/m 18e eeuw regelmatig plunderende legers door Tegelen trokken.
Het is weinig bekend dat Tegelen nog eeuwenlang tot het, op het Duitse achterland georiënteerde, hertogdom Gulik heeft behoord, terwijl Venlo bij het meer op de Republiek gerichte Hertogdom Gelre behoorde. Tegelen was voor Venlo dus heel letterlijk 'buitenland' en vice versa. Dat feit verklaart dat het dialect van Tegelen duidelijk verschilt van dat van Venlo, en het verklaart ten dele ook de rivaliteit tussen beide stadsdelen. We vinden de zwarte, ongekroonde leeuw van Gulik op een geel veld ook gedeeltelijk terug in de vlag van Tegelen. 
Na de Franse Tijd ging Tegelen definitief naar het koninkrijk der Nederlanden. Tegelen ontwikkelde zich al vroeg in de 19e eeuw tot een regionaal industriecentrum. Eerst ontstonden er steen- en pottenbakkerijen, en later in de eeuw staal- en tabaksfabrieken. Na 1900 kwam hier de tuinbouw bij. De pottenbakkerskunst nam in Tegelen een hoge vlucht vanaf ongeveer 1750 tot de Tweede Wereldoorlog.
Het economische en sociale leven voor deze oorlog werd beheerst door een klein aantal fabrikantenfamilies die elkaar de bal toespeelden. Een berucht voorbeeld van hoe dezen hun werknemers behandelden en in hun macht hielden is een affaire die speelde in de Eerste Wereldoorlog. De kleiwarenfabrikanten beweerden dat ze door de economische blokkade van Duitsland bijna failliet waren en dat ze alleen konden overleven door de (al magere) lonen drastisch te verlagen. De arbeiders gingen in staking maar op een gegeven moment was de stakingskas leeg. Door bemiddeling van de Tegelse geestelijkheid gingen de arbeiders weer aan het werk, maar wel tegen een zeer schamel hongerloon. Achteraf kwam naar buiten dat de fabrikanten nooit op het punt van faillissement hadden gestaan maar daarentegen exorbitante winsten hadden opgestreken door hun zeer lage loonkosten. Dat ze inderdaad flink verdienden is nog steeds te zien aan de enorme villa's die deze fabrikanten bewoonden en die her en der in Tegelen staan.
Na de oorlogstijd nam het aantal fabrieken in Tegelen gestaag af. Alle ijzergieterijen, waaronder de Globe, bekend van haar putdeksels, verdwenen; enkel aluminiumgieterij Giesen bestaat nog. Van de kleiwarenindustrie, inmiddels overgegaan in internationale handen, zijn nog drie fabrieken over. Van een steenfabriek, Canoy Herfkens, staat de schoorsteen er nog als aandenken aan een roemrucht verleden.
De rivaliteit tussen Tegelen en Venlo bleef bestaan, mede doordat Venlo sinds de jaren 50 doorlopend probeerde het kleinere Tegelen te annexeren. Einde 20e eeuw werd Tegelen door Venlonaren ook wel Venlo-Zuid genoemd, tot ergernis van de inwoners van Tegelen. In 2001 werd Tegelen gemeentelijk samengevoegd met Belfeld en Venlo tot de nieuwe gemeente Venlo. Sindsdien wordt in Tegelen opgemerkt dat Belfeld nu Venlo-Zuid is, Tegelen het centrum en Venlo Genooi (verwijzend naar het meest noordelijke deel van Venlo). Tegenwoordig is de rivaliteit tussen de inwoners van Tegelen en Venlo echter sterk afgenomen, zeker nadat de voormalige gemeente Arcen en Velden is gefuseerd met de gemeente Venlo.

Maasduinen in Bourgondisch Limburg

In het glooiende groene Noord-Limburg vindt u Vakantiepark Maasduinen. Een vakantie in het mooie Limburg begint hier goed! Of u nu van kamperen houdt of graag wat luxer op vakantie gaat: bij dit luxe vakantiepark in Limburg kunt u ook prima een stacaravan, bungalow of chalet huren. Vakantiepark Maasduinen biedt u ook diverse faciliteiten, zoals een mooie horecagelegenheid en een binnenzwembad. Aan de rand van het vakantiepark is een heerlijk natuurstrand rond een prachtig ven. In de omgeving van het park kunt u wandelen, fietsen, mountainbiken, golfen of een bezoekje brengen aan de thermaalbaden en kasteeltuinen. Op steenworp afstand van het park kunt u heerlijk shoppen of een lekker terrasje pakken.

Wambachgroeve

De Wambachgroeve is ontstaan door het winnen van klei voor de kleiverwerkende industrie in Tegelen (Noord-Limburg). Vanaf 1975 was de groeve in gebruik voor het storten van afval. De locatie bestaat uit drie delen: de stortplaats, de groeve en het hertenkamp. De locatie is in totaal 19,5 hectare groot. De stortplaats heeft een oppervlakte van 14 hectare en een diepte van ongeveer 15 meter. Sinds 1996 wordt er geen afval meer gestort. Dat betekende dus dat voor de Wambachgroeve een afdekproject moest worden gestart.

Bijzondere flora en fauna
De Wambachgroeve ligt middenin een natuurgebied. De stortplaats wordt omsloten door bossen en door zandafzettingen. Geen wonder dus dat uit het natuurwaardenonderzoek bleek dat hier inderdaad sprake was van bijzondere flora en fauna. Om een voorbeeld te noemen: uit het natuurwaardenonderzoek kwam naar voren dat rugstreeppadden - een beschermde diersoort - een plek hadden gevonden in de groeve. Voor een deel hadden de padden zich ingegraven in het stort. 
Recreatie
Na afdichting is de Wambachgroeve voor een deel ingericht als recreatiegebied met een hertenkamp, een wandelpark en een speelbos.

Abdij Ulingheide is een voormalig kloostercomplex van de Trappisten met de naam: Onze Lieve Vrouwe Onbevlekt Ontvangen in de Tegelse grensstreek met Duitsland.
In de abdij woonde en werkte een zogenaamde Contemplatieve Monastieke Gemeenschap, waarbij het gebed centraal stond. De eerste vestiging in Tegelen gebeurde in 1884, toen zich enkele monniken vestigden op de “Uelingsheide” als 'overloop' voor de Belgische abdij van Westmalle. Ze kochten een op de heide gelegen boerderij aan die ze verder uitbreidden, om in eigen levensonderhoud te voorzien, en begonnen omliggende gronden te ontginnen. Later verbouwden ze de boerderij tot een klooster dat in 1933 tot abdij werd verheven. Ook werd in 1898 de miswijnhandel van Westmalle overgenomen. Door de vraag naar andere wijnen werd het assortiment verder uitgebreid. Daarnaast ontwikkelden de monniken een aantal exclusieve kloosterlikeuren. Dit alles werd de basis voor hun bedrijf dat de naam kreeg “Wijnstekerij Uelingsheide” en de export groeide, naast naar Nederlandse en Belgische afnemers, ook naar andere Europese landen. De huidige kerk en het gastenkwartier dateren van 1928, maar er werden vernieuwingen aangebracht in de jaren 1966-1968. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het complex door afgedwaalde bommen getroffen en drie vleugels van het gebouw werden verwoest die in een andere stijl na de oorlog weer werden herbouwd.
Na het tweede Vaticaans Concilie sloeg de ontkerkelijking toe en ook de kloosters, waaronder de Abdij Ulingsheide, kregen hiermee te maken. De nieuwe aanwas van aspirant-monniken stokte en geleidelijk werd het aantal monniken kleiner. Wegens vergrijzing van de monnikengemeenschap hebben deze sinds 2007 het grote complex verlaten. Het was de bedoeling dat de overgebleven monniken zich in een klein bijgebouw van de abdij zouden terugtrekken. Door een ongelukkige val van de laatste abt, Dom Amandus Prick, is het helaas niet zover gekomen. Dom Amandus woont nu in het verzorgingstehuis Maria Auxiliatrix (onderdeel van de Professor Dubois-stichting, genoemd naar de Nederlandse medicus Eugène Dubois), op een steenworp afstand van de abdij en de laatst overgebleven monniken zijn ingetrokken in de Trappistenabdij van Echt dat in 2003 het hoofdklooster van de twee Limburgse trappistenkloosters werd. Het kleine bijgebouw, dat De kleine Abdij wordt genoemd, wordt door Dom Amandus nog regelmatig bezocht en er worden ook gasten ontvangen.