Rondwandeling vanuit Linne door de Linnerheide, Linner Weerd, langs kasteel Heysterum en landgoed Ravenburg weer terug naar Linne.

U start op de parkeerplaats nabij het  zwembad/ speeltuin/schutterij Weederhof, Oeveren 15 te Linne. 

Pauzemogelijkheid: Café D'n Tegel Grotestraat 36 te Linne. Tel. 0475-465791.

Linne is een kerkdorp in Midden-Limburg (Nederland), dat valt onder de gemeente Maasgouw.
Het dorp ligt op een zogeheten laagterras aan de oever van de Maas. Door de ligging op het terras wordt Linne vrijwel geheel gevrijwaard van overstromingen, zelfs als de Maas een extreem hoge waterstand bereikt zoals in 1993 en 1995 het geval was. Een uitzondering hierop vormt de Linnerweerd. Dit gebied is gelegen in het winterbedgebied van de Maas aan de voet van het laagterras.
De naam Linne is waarschijnlijk afkomstig van het Germaanse Linni (Linde) of Lin (Ahorn). Dit zou worden bevestigd door het feit dat Linne in de Middeleeuwen op verschillende kaarten voorkomt als Linlo waarbij het achtervoegsel lo bos betekent.
Een andere verklaring kan zijn dat de naam afkomstig is van het Germaanse hlinde dat heuvelhelling betekent of van het Keltische lindo dat water betekent. In dit laatste geval zou Linne dus een nederzetting aan het water zijn.
Linne wordt voor het eerst genoemd in een oorkonde van 24 juni 943. Maar uit opgravingen (in Linne zijn bronzen, antieke voorwerpen gevonden uit 500-15 voor Christus) kan worden opgemaakt dat er in de Romeinse tijd al mensen woonden. Bovendien blijkt uit oppervlaktevondsten dat er in de oude steentijd ook al mensen hebben verbleven.
Het dorp hoorde bij het Overkwartier of Spaans Opper-Gelre. Vanaf 1713 kwam het samen met enkele ander gemeenten als Staats-Opper-Gelre aan de Verenigde Provinciën.
Van 1991 tot 2007 maakte Linne deel uit van de voormalige gemeente Maasbracht. Daarvoor was het zelfstandig. Tegenwoordig maakt Linne deel uit van de gemeente Maasgouw.
 

De Linnerweerd, een van de nog weinige natuurlijke uiterwaarden van de Maas, is globaal gelegen tussen de Maas en het laagterras, waarop de dorpskern gelegen is. Deze uiterwaarden worden doorsneden door de Vlootbeek, die uitmondt in de rivier. Ook ligt hier nog een afgesloten stuk oude maasmeander, de “Oude Maas”. Het gebied wordt voornamelijk gebruikt voor landbouw. Opvallend zijn de weilanden die met populieren zijn omzoomd. Deze worden afgewisseld met kleine bospercelen en boomgaarden. De Linnerweerd is toegankelijk via een weg, die vanaf de kern naar de stuw loopt, en enkele smalle veldwegen.
In dit gebied liggen naast een aantal boerderijen twee landgoederen met karakteristieke huizen. Het oudste van de twee is kasteel Heysteren, dat dateert van vóór 1789, volgens een gevelsteen uit het jaar 1760. In 1995 is het kasteel geheel gerenoveerd. Het tweede is Landgoed Ravenburg uit de tweede helft van de achttiende eeuw, een herenhuis met een boerderijcomplex en stallen, gebouwd in de Maaslandse stijl: met deur- en raamomlijstingen uit Naams hardsteen.

Linne, Martinuskerk
Linne had in 1057 al een eigen kerk. Het is daarmee een van de oudste parochies uit deze regio. De huidige parochiekerk van St. Martinus werd in 1897 gebouwd naar een ontwerp van Caspar Franssen uit Roermond. De kerk is de eerste die deze architect in neoromaanse stijl ontwierp.
In 1945 werd de toren door de Duitsers opgeblazen. Hierdoor werd ook de rest van de kerk beschadigd. De kerk werd opnieuw opgebouwd, maar de vorm van de toren werd aangepast. De toren kreeg een puntdak in de vorm van een piramide.
Tijdens de aardbeving bij Roermond van 13 april 1992 raakten de toren en de kerk opnieuw beschadigd. Met inzet van vele vrijwilligers en allerlei hulpfondsen werden beide hersteld. De toren kreeg daarbij het oorspronkelijke uiterlijk van voor 1945 weer terug.

Sluis Linne aan de Maas
Door uitgebreide grind en zandwinning veranderde het riviergebied ook tussen Linne en Roermond geheel van karakter. Er ontstonden grote waterplassen, die thans gebruikt worden voor grootschalige waterrecreatie. Deze Maasplassen strekken zich nu uit van Maaseik (B), Ohé en Laak tot aan Asselt. Naast jachthavens, dagstranden en campings zijn er ook natuurgebieden ingericht. Zo hoopt men te bereiken dat er een gevarieerd landschap tot ontwikkeling komt. Dicht in de buurt van Linne ligt bijvoorbeeld het natuurgebied Isabellegreend. Omdat er op de voedselrijke rivieroevers bomen zo snel groeien dat binnen enkele jaren een ondoordringbaar bos zou ontstaan heeft men er voor gezorgd dat er grote zoogdieren grazen. Deze dieren zorgen er voor dat er naast bos ook bloemrijke graslanden en struikgewas kan ontstaan.
Er grazen Poolse konikpaarden en Schotse Galloways. Deze dieren zijn goed opgewassen tegen de winterse omstandigheden en hebben weinig verzorging nodig. Dat is ook wel nodig want ze blijven het hele jaar in het gebied. De natuurterreinen zijn vrij toegankelijk voor wandelaars van zonsopgang tot zonsondergang.

 
De Linnerheide is een gebied van 82 hectare en ligt tussen Linne en St. Odiliënberg. Zoals de naam al aangeeft was dit gebied vroeger heide, gelegen op oude stroomruggen van de Roer. Tegenwoordig bestaat het gebied uit bos. De rijkdom aan verschillende boomsoorten maakt de Linnerheide een bijzonder gebied.

De Linnerheide was voor de gemeentelijke herindelingen eigendom van de gemeente Linne. Tegenwoordig behoort het tot het grondgebied van de gemeente Roerdalen en wordt het beheerd door de Stichting Het Limburgs Landschap. De heide in het gebied is verdwenen en het is nu geheel bebost.

In de Linnerheide zijn, net als in het Linnerveld en het Leropperveld de resten van een oeroud Roersysteem met droge geulen en meanders duidelijk in het landschap herkenbaar. Het is een uniek landschap en het enige fossiele meandersysteem in Nederland.

Het gehele gebied bestaat uit bos; onder andere dikke Amerikaanse eiken, douglassparren en berken. De grove dennen worden langzamerhand vervangen door jonge aanplanten van zoete kers, sporkenhout en lijsterbes etc., zodat het meer het karakter van een gemengd loofbos krijgt met meer voedsel voor vogels. De Linnerheide is onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS). Het gebied ligt tussen St. Odiliënberg en Montfort en het dorp Linne in de gemeente Maasgouw.

In het gebied komen veel kleine insectenetende zoogdieren voor zoals mollen, dwergspitsmuizen (het kleinste zoogdier van Nederland) en egels. Ook roofdieren zoals de vos, bunzing en hermelijn zitten in de Linnerweerd. Verder leven er in het gebied zo'n 60 broedvogels zoals de gekraagde roodstaart en de kleine bonte specht.

De Linnerweerd is in bezit van diverse particulieren. Ze zijn ook verantwoordelijk voor het beheer. Rondom de landgoederen zijn meerdere onverharde wegen aanwezig, die voor wandelaars en deels voor fietsers vrij toegankelijk zijn. De Linnerweerd wordt omsloten door verschillende verharde wegen. U heeft hier goed zicht op het natuurgebied. De Linnerweerd zelf ligt ingeklemd tussen particuliere graslanden en is niet vanaf de openbare weg bereikbaar.

Kasteel ’t Huys Heysterum – Linne
In de Linnerweerd ligt het prachtige kasteel ’t Huys Heysterum. Het kasteel heeft een gevelsteen met het jaartal 1760. Volgens historische gegevens is ’t Huys Heysterum gebouwd op de fundamenten van een middeleeuws kasteel. Waarschijnlijk werd het gebouwd als jachthuis. In 1995 is het kasteel gerenoveerd. Na 3 jaar van grondige restauratie was het kasteel met de 2 torens hersteld. De combinatie van overdadige ruimte, pure schoonheid en harmonie doet de oude klassieken herleven. Rechts het woongedeelte in neoclassisistische stijl met meerdere salons en eetkamers, bibliotheek annex rookruimte en 3 aparte keukens. Daarboven 8 slaapkamers in dezelfde stijl, een zitkamer en nog een keuken.

Landgoed Ravenburg is een rijksmonument en bestaat uit een herenhuis en een boerderijcomplex met stallen. De Maaslandse bouwstijl van het landgoed wijst op de 2e helft van de 18e eeuw. Belangrijk kenmerk hiervan is de omlijsting van de deur- en raamopeningen met Naams hardsteen. Vroeger was het complex ommuurd. Een klein gedeelte van de muur is nu nog te zien. Het landgoed is niet te bezichtigen.