Mooie grensoverschrijdende fietsronde door het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen en Belgische West-vlaanderen.

U start op het Roompot vakantiepark in Cadzand-bad. Achtereenvolgens passeert u Cadzand, Sluis, St. Anna ter Muiden, West-Kapelle,  Ramskapelle, Zeebrugge, Knokke-Heist en weer terug naar Cadzand-bad.

Cadzand geeft zijn geheimen niet zomaar prijs. Cadzand moet worden ervaren. Op warme zomeravonden als de zon in vele kleuren rood langzaam in de kabbelende Noordzee verdwijnt of in de herfst, als boven de groengrijze zee de eerste najaarsstorm wordt geschapen. Elk seizoen heeft aan de Zeeuws-Vlaamse kust zijn charmes. Zoals de winter met zijn kille dagen, waarop aan het 17 kilometer lange strand van Cadzand-Bad de zilte zee de weinige sneeuwvlokken van het zand likt.

En dan komt de lente weer, met het ontluikend groen, groeistuipen in het polderland en van verre de vele vogels, die neerstrijken in natuurreservaat Het Zwin net buiten Cadzand op de grens van Nederland en België.

Cadzand geeft zijn geheimen prijs aan hen die Cadzand willen ervaren. Vaak bij toeval. Dan waaien de buien over het duin de polders in zonder regen te verliezen, dan vinden kinderen prehistorische haaientanden in het natte zand, dan landt een zomerse gezelligheid op het brede strand. Of plots is er het besef dat mosselen in Cadzand toch wel erg lekker zijn, dat fietsen een weldaad kan zijn en dat God echt niet alleen in Frankrijk leeft.
.
Cadzand bestaat uit drie kernen: Cadzand-Dorp, dat op ongeveer 2 kilometer van de zee ligt, Cadzand-Bad, dat gelegen is aan een mooi breed zandstrand en het charmante vestingsplaatsje Retranchement, gelegen nabij natuurgebied Het Zwin.

In het meest zuidwestelijke puntje van Nederland, pal achter de Zeeuws-Vlaamse kust, ligt Noordzee Résidence Cadzand-Bad. Een schitterend kustpark gelegen in een mooi duinlandschap, met de allure en sfeer van de West-Vlaamse badplaatsen.

Vanaf de statige entree bereikt u het uitgestrekte Noordzeestrand na een korte wandeling door het dorp, op slechts 350 meter. De stranden hebben een Blauwe Vlag, een Europees keurmerk voor schone en veilige jachthavens en stranden. In en rond Cadzand-Bad kunt u eindeloos snuffelen in schattige winkeltjes en culinair genieten in toprestaurants. Een dagtochtje naar Knokke, Brugge of Sluis maakt uw luxe vakantie op Noordzee Résidence Cadzand-Bad compleet.

Sluis is een vestingstad in het westen van Zeeuws-Vlaanderen, in de Nederlandse provincie Zeeland. De gemeente waartoe het stadje behoort heet eveneens Sluis, maar de hoofdplaats van deze gemeente is Oostburg. Tot 1995 was Sluis een zelfstandige gemeente. Op 1 januari 2013 had de stad Sluis 2377 inwoners.

Slag bij Sluis in 1340.
Sluis is vermoedelijk omstreeks 1280 gesticht door de Vlaamse graaf Jan I van Namen en had van oorsprong de naam Lamminsvliet. In 1324 kreeg Sluis echter zijn huidige naam. De stad heeft haar ontstaan te danken aan het verzanden van het Zwin. Hierdoor werd de rechtstreekse verbinding van de belangrijke handelsstad Brugge met de zee geblokkeerd en werd Sluis de belangrijkste voorhaven van Brugge. In 1290 kreeg het dorp al stadsrechten en door haar strategische ligging werd de stad in 1382 een vestingstad. In 1340 had in de monding van het Zwin reeds de Slag bij Sluis plaatsgevonden die de opmaat tot de Honderdjarige Oorlog vormde. In 1385, werd gestart met de bouw van het Kasteel van Sluis, dat tijdens de Franse inval in 1794 zwaar beschadigd werd en definitief gesloopt in 1820.

Vanaf 1387 was Sluis de belangrijkste Bourgondische vloothaven. Op 7 januari 1430 vond hier het huwelijk plaats tussen Filips de Goede en Isabella van Portugal. Dit gaf het belang van de stad in die tijd weer. De bloeitijd van Sluis duurde tot ongeveer 1450, waarna een snel verval intrad ten gevolge van de verzanding van het Zwin.

De Inname van Sluis in 1604 door Maurits van Oranje.
Ook tijdens de Tachtigjarige Oorlog speelde Sluis een belangrijke rol als vestingstad. In 1587 veroverde de hertog van Parma de stad. In 1603 vond een Zeeslag bij Sluis plaats. De Spaanse bezetting duurde tot 1604 toen de Spanjaarden de stad verlieten waarna Prins Maurits de stad in bezit kreeg. Uit deze episode stamt het verhaal van Jantje van Sluis.

Hoewel de stad en omgeving nadien nog een rol speelde in de Staats-Spaanse Linies was het verder slechts een onbetekenend stadje geworden. Op 27 juli 1794 begon een beleg door de Fransen. Op 25 augustus van hetzelfde jaar gaf de stad zich over, mede door ziekte van de verdedigers.

In 1858 kwam de Damse Vaart gereed, waardoor schepen van Sluis naar Brugge konden varen. In 1940 werden echter de sifons van het Leopoldkanaal en het Kanaal van Schipdonk verwoest en nimmer hersteld, waardoor de scheepvaart over de Damse Vaart onmogelijk was geworden.

In het begin van de 20e eeuw kwamen diverse Franse kloosterorden naar Sluis, en familiebezoek aan leerlingen die op internaten zaten werd de oorzaak van het feit dat de winkels vanaf 1908 ook op zondag geopend werden, wat zo bleef en geleidelijk aan steeds meer Belgisch winkelpubliek trok.

Tijdens geallieerde bombardementen op 11 oktober 1944 als gevolg van de Tweede Wereldoorlog, werd Sluis grotendeels verwoest. Daarbij kwamen 61 mensen om. De Duitsers die zich op en in de omwalling hadden verschanst bleven ongedeerd. Op 1 november 1944 werden dezen aangevallen door het Canadese North Shore Regiment en gaven zich uiteindelijk over, waarmee Sluis was bevrijd.

Na de oorlog werd de stad herbouwd in traditionalistische stijl.
Het stadje Sluis is in 1944 grotendeels verwoest door geallieerde bombardementen. Ook het unieke Belfort is toen volledig verwoest. Het centrum is echter weer opgebouwd en de omwalling is intact gebleven.

In het kleinschalige historische centrum van Sluis bevindt zich het enige Nederlandse belfort. In dit gebouw bevindt zich ook een historisch museum.
Windmolen De Brak, aan de zuidelijke uitvalsweg.
De historische stad Sluis had eertijds een rechtstreekse verbinding met de Noordzee en de Westerschelde via het Zwin. Als overblijfsel van het Zwin kan de Damse Vaart gelden, wat een kanaal is dat geleidelijk de plaats van de natuurlijke waterloop heeft ingenomen, toen deze geleidelijk verzandde. De Damse Vaart loopt dood in Sluis. Vroeger was hier een haven, maar scheepvaart is al lang niet meer mogelijk omdat de Damse Vaart in 1940 is onderbroken toen de sifons werden verwoest.
De fundamenten van de voormalige Sint-Janskerk. Deze kerk, die een van de grootste in de streek was, werd gebouwd in de 14de eeuw en door een brand verwoest in 1811.
De oude Wallen van Sluis zijn nog grotendeels intact.

Het belfort van Sluis (14e eeuw)
De grootste blikvanger van Sluis is het stadhuis dat als enige in Nederland is voorzien van een belfort, een versterkte toren met vier hoektorentjes. Het stadhuis werd in 1390 als symbool van de stedelijke vrijheid gebouwd naar het voorbeeld van de belforten in Gent en Brugge. In 1944 liep het gebouw zware schade op waarna het in 1956 werd herbouwd. De raadzaal wordt afgesloten door een 18de-eeuws smeedijzeren hek dat afkomstig is uit het stadhuis van Middelburg. Langs de wanden hangen schilderijen en een wandkleed (1650). De toren (142 treden) biedt een weids uitzicht over het Zeeuws landschap.

Sint Anna ter Muiden (West-Vlaams: Anna-ter-Mu) is een zeer kleine stad in de gemeente Sluis in westelijk Zeeuws-Vlaanderen (Nederlandse provincie Zeeland), aan de Belgische grens. Het heeft ongeveer 50 inwoners (2006) en concurreert met het iets kleinere Staverden en het iets grotere Bronkhorst en Eembrugge om de titel 'kleinste stad van Nederland'. Van deze plaatsen met historische stadsrechten kan alleen Sint Anna ter Muiden aanspraak maken op een naar middeleeuwse maatstaven stedelijk verleden. Een ander uiterste is dat Sint Anna ter Muiden op het meest westelijke punt van het Europese deel van Nederland ligt.

Raadhuis Sint Anna ter Muiden
Mude, zoals Sint Anna ter Muiden aanvankelijk heette, kreeg stadsrechten in 1242. In de Middeleeuwen was het een belangrijke handelsstad en een voorhaven van Brugge. Na verzanding van de haven in de 14e eeuw kwijnde de stad weg ten gunste van het naburige Sluis. In 1405 werd Mude op de kerk na volledig platgebrand door de Engelsen. Bij vastlegging van de grens tussen de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en de Spaanse Nederlanden, begin 17e eeuw, kwam Mude uiteindelijk net in de Republiek te liggen. Om het vervolgens te kunnen onderscheiden van het Noord-Hollandse Muiden, werd de naam van de beschermheilige aan de plaatsnaam toegevoegd. In die tijd was de rol van Sint Anna ter Muiden reeds uitgespeeld. Wat overbleef was de kleine, rustieke woonkern die het nog altijd is.

In 1967 is het stadje in zijn geheel tot beschermd stadsgezicht uitgeroepen en is een van de beschermde stads- en dorpsgezichten in Zeeland. Belangrijke monumenten zijn het pittoreske 18e eeuwse stadhuis, de hervormde kerk (1653) aan de voet van de massale toren uit de 14de eeuw en het schilderachtige dorpsplein met een Lodewijk XVI pomp.

In 1880 werd de gemeente "Sint Anna Termuiden" opgeheven en bij de toenmalige gemeente Sluis gevoegd. Deze gemeente werd in 1995 onderdeel van de gemeente Sluis-Aardenburg, die op haar beurt weer opging in de grotere fusiegemeente Sluis.

Hoewel Sint Anna ter Muiden een officiële woonkern is, heeft het geen eigen postcode.

Knokke-Heist is een gemeente in West-Vlaanderen en een van de bekendste badplaatsen van België. Het is gelegen aan de grens met Nederland. De zee vormt de noordgrens en ten oosten ligt het Provinciaal Natuurpark het Zwin als een buffer met de kust van Zeeuws-Vlaanderen (Nederland). Aan de zuidkant van Knokke-Heist ligt Damme en ten westen ligt de haven van Zeebrugge. De gemeente telt ruim 34.000 inwoners.

Pas in 11de eeuw is de mens door indijking van schorren winst beginnen te boeken in zijn strijd om land te verwerven op de zee. De streek was vele eeuwen bezet door vreemde mogendheden en was vaak de inzet tussen vorsten en koningshuizen. Knokke was op het einde van de 19de eeuw nog een verloren dorpje. De ontwikkeling van polderdorp tot badplaats steunde op 3 pijlers: in 1887 de eerste verkaveling door een consortium projectontwikkelaars ‘avant la lettre’, de oprichting in 1909 van een vastgoedgroep ‘Compagnie Het Zoute’ en in 1922 de opstart van de uitbreiding ‘Albertstrand’. In 1971 kwam de fusie van een aantal deelgemeenten tot stand nl. het huidige Knokke-Heist.

Na de Eerste Wereldoorlog werd vlak voor de kust op een zandbank een grote hoeveelheid munitie gestort. Deze munitiestort is de grootste van België.

De fusiegemeente Knokke-Heist bestaat uit de deelgemeenten Knokke, Heist, Westkapelle en Ramskapelle. Heist is een verstedelijkte kern aan zee. Knokke, oorspronkelijk een kilometer landinwaarts gelegen is eveneens naar en langs de kust uitgegroeid. Tussen Knokke en Heist liggen de wijken Duinbergen en Albertstrand. Ten oosten van de kern van Knokke ligt Het Zoute. Westkapelle en Ramskapelle liggen in het binnenland. Westkapelle is naar Knokke toe gegroeid, Ramskapelle is nog een polderdorp gebleven.