Mooie rondwandeling in de Duitse grensstreek van Waldfeucht en Haaren met Maria Hoop in Nederlands Limburg.

U start nabij de kerk van Waldfeucht en wandelt via de motte Bolleberg over Duits gebied naar de pauzeplaats direct over de grens in Limburg, nog bij Maria Hoop horend maar korter bij Haaren (gemeente Waldfeucht) gelegen. De pauzeplaats is: Eetcafé & Restaurant ‘t Berghoes
Ingrid en Jan Smit
Haarenderweg 1
6105 AW Maria Hoop

telephone 0031 (0)475 – 402 635
mobile_phone 0031 (0)6 – 1524 3284
info@hetberghoes.nl
http://www.hetberghoes.nl/

Waldfeucht ligt vlak bij Nederland, het ligt westelijk van Heinsberg. Het dorpje Waldfeucht waarnaar de gemeente vernoemd is, ligt ongeveer 5 km van Heinsberg af. De gemeente valt daarom onder het verzorgingsgebied van Heinsberg. De daaropvolgende dichtstbijzijnde stad (op 9-12 km afstand) is het Nederlandse Sittard.

Geschichte
Siedlungsspuren und vorgeschichtliche Begräbnisplätze belegen die Anwesenheit von Menschen im Gemeindegebiet Waldfeucht seit dem 4. Jahrtausend v. Chr., als unsere Vorfahren sesshaft wurden und begannen, Ackerbau und Viehzucht zu betreiben. Die heutigen Ortschaften der Gemeinde sind entweder fränkische Siedlungen des 6./7. Jahrhunderts, oder sie entstanden als Rodesiedlungen im 9./10. Jahrhundert. Sie werden alle schon in Urkunden des 12. und 13. Jahrhunderts erwähnt.

Ansicht von Waldfeucht im Codex Welser um 1720
Die Ortschaft Waldfeucht war bereits im 13. Jahrhundert der bedeutendste Ort im über die heutigen Gemeindegrenzen hinausgehenden Umland, sie führte die Bezeichnung „Stadt“ und besaß Marktrechte. Die Lage an der Römerstraße Heerlen – Xanten und an der Straße, die von Heinsberg durch das Echter Bruch ins Maasland führte, hat wesentlich zu dieser Entwicklung beigetragen und führte dazu, dass der Besitz Waldfeuchts zwischen den rivalisierenden Territorien Geldern, Burgund, Brabant und Heinsberg Jahrhunderte lang umstritten war. Die heute durch Heckenwege und Bauerngärten geprägten Befestigungsanlagen rund um Waldfeucht, die aus Wall, Graben und zwei im Zweiten Weltkrieg zerstörten Stadttoren bestanden, sind Zeugen dieser bewegten Zeiten.

Der Waldreichtum und die fruchtbaren Ackerböden bildeten die Grundlage für das Wirtschaftsleben der Gemeinde im Mittelalter. Schon sehr früh ließen sich Handwerks- und Handelsbetriebe in Waldfeucht nieder, von denen das Gerber- und das Braugewerbe bis in unsere Zeit betrieben wurden. Das Schlosser- und Schmiedehandwerk stand im 16. Jahrhundert in Waldfeucht in hoher Blüte. Bis ins 19. Jahrhundert hinein wurde in Waldfeucht auch die Leinen- und Samtweberei betrieben.

Durch die Grenzziehung, die der Wiener Kongress im Jahre 1815 festlegte, wurde ein in Jahrhunderten gewachsener Kultur- und Wirtschaftsraum zerschnitten. Waldfeucht kam zur preußischen Rheinprovinz und wurde Grenzort.

Die heutige Gemeinde Waldfeucht wurde am 1. Januar 1972 aus dem damaligen Amt Waldfeucht mit den amtsangehörigen Gemeinden Braunsrath, Haaren und Waldfeucht sowie aus den Ortsteilen Haas und Haaserdriesch der ehemaligen Gemeinde Kirchhoven gebildet.

Durch die Öffnung der europäischen Binnengrenzen am 1. Januar 1993 haben sich neue Perspektiven für die wirtschaftliche Entwicklung der Gemeinde Waldfeucht eröffnet.

Wenige Meter vom Freizeitzentrum entfernt liegt die
Motte Bolleberg, eine Wehranlage aus dem 9. Jh. Der Begriff „Motte" ist eine Abwandlung
des französischen Begriffs „Chateàu à la Motte", was Erdhügel-Burg bedeutet. Motten
bestanden aus einem Hügel und einer Vorburg. Sie waren von Palisaden geschützt und oft von
Wassergräben umgeben. Auf dem Hügel stand ein Wohnturm, während sich in der Vorburg
Hütten und Ställe befanden. Motten waren Rittersitze und Fluchtburgen in Kriegszeiten. Ein
möglicher Grund für den am Niederrhein systematischen Bau von Motten war das Eindringen
der Wikinger im 9. Jh. in das damalige Karolingerreich. Wie an einer Kette aufgereiht steht
ca. 10 Kilometer von der Maas entfernt Motte an Motte.

Maria-Hoop (Limburgs: De Deelgaard) is een kerkdorp in de gemeente Echt-Susteren in de Nederlandse provincie Limburg.

De plaats, waarin circa 1400 mensen wonen, omvat naast twee wijken het gehele landelijke gebied dat tussen Koningsbosch, de grens met Duitsland, de gemeentegrens met Roerdalen en het nabijgelegen dorp Pey is gelegen. Hierdoor is het wat oppervlakte betreft een van de grootste plaatsen van de gemeente. Evenals de buurtschappen Echterbosch en Putbroek ligt de kern erbij in de vorm van een lintdorp.

Door het ontbreken van winkels en andere voorzieningen zijn de inwoners vooral aangewezen op naburige grotere dorpen als Echt, Montfort, Pey en ook wel het Duitse Waldfeucht.

De naam Maria-Hoop is pas in 1953 ingevoerd; daarvoor heette de plaats officieel Diergaarde , vreemd genoeg uitgesproken als "de Deelgaard". Deze oude naam wordt thans plaatselijk nog vaak gebruikt.

Ten noordoosten van Maria-Hoop ligt het Slot Annendael.
Het dorp heeft haar naam ontleend aan de plaatselijke kerk genaamd Moeder der H. Hoop, wier naam refereert aan de Heilige Maagd Maria. De naam Maria is een latinisering van de oorspronkelijk Hebreeuwse naam Miryam, waarvan de betekenis zeer onzeker is: er bestaan ruim 60 mogelijke verklaringen voor de naam. De meest gangbare verklaring is "bitterheid."Het tweede deel van de dorpsnaam, 'hoop', komt van het Nederlandse woord hoop 'verwachting', verwant aan Oudengels hopa en Oudfries hope.

Entreebord
De vroegere naam van het dorp, Diergaarde, was ontleend aan een leengoed waarvan de oudste vermelding uit 1405 dateert. Oude spellingswijzen van de naam zijn onder andere Diergaerde, Diergaerden en Diergarde. De naam betekent letterlijk "tuin van dieren." Het eerste deel van de naam komt van Oudhoogduits tiur 'dier', en het tweede deel van gotisch gards 'huis, hof' (verwant aan Oudhoogduits garto, gart 'tuin')]
Het is niet zeker waarom er een wezenlijk verschil is tussen het Nederlandse Diergaarde en het Limburgse Deelgaard, hoe de 'r' naar een 'l' had kunnen gaan (of vice versa). Een correcte vertaling van het Nederlands naar het Limburgs zou immers 'Deergaard' moeten zijn. Het is mogelijk dat het gaat om een misverstand tussen Limburgssprekenden en niet-Limburgerssprekenden: één van de twee partijen kan de naam verkeerd hebben verstaan en er toen het ene van hebben gemaakt. Eveneens zou het kunnen dat het eerste deel van Deelgaard wellicht op iets heel anders wijst dan 'dier': misschien naar het Oudhoogduitse adal 'edel, nobel' (denk aan de persoonsnaam Adelgard/Edelgard), of zelfs naar de voornaam Odilia (van Oudhoogduits ôt 'erfbezit, rijkdom'). Het zou best kunnen dat het dorp in den beginne Odiliagaard heeft geheten en de inwoners er in de loop van de tijd Dielgaard (Diel is namelijk een logische afkorting van de voornaam Odilia) en uiteindelijk Deelgaard van hebben gemaakt. Oude spellingswijzen van de Limburgse variant (zoals Dielgaarde, Dielgaert en Dielgarten) en het feit dat het dorp zo'n 12,5 kilometer van het dorp Sint Odiliënberg ligt, maken dit geen onaannemelijke theorie. Maar inderdaad blijven dit vooralsnog theorieën, die nog bevestigd of ontkracht moeten worden.

Bedrijfsleven
Sedert enkele jaren bevindt zich aan de rand van Maria-Hoop het bedrijf Animal Embryo Centre Diergaerderhof, dat zich bezighoudt met het toepassen van moderne voortplantingstechnieken voor met name paarden. Verder bestaat het plaatselijke bedrijfsleven vooral uit agrarische bedrijven, een takel- en bergingsbedrijf, een melkboerbedrijf en andere bedrijven van bescheiden formaat.
In het verleden had men in het dorp ook nog een vestiging van de Boerenbond en een vestiging van de Rabobank, allebei gelegen aan de Kerkweg - maar deze hielden in de jaren 90 van de 20e eeuw op te bestaan. Andere (bij de dorpsbewoners goed bekende) ondernemingen die inmiddels zijn opgeheven zijn onder andere Slagerij Wolters en buurtsupermarkt Winkel Op de Hoek.

Café Restaurant ’t Berghoes ligt temidden van een bosrijke omgeving. Er zijn hier prachtige wandel-, fiets- en ruiterroutes in deze unieke omgeving.

Weitere Informationen unter