Grensoverschrijdende wandeling vanuit Herkenbosch naar Duitsland langs de Effeldersee en de Roer met pauzemogelijkheid te Vlodrop bij de Huifkarhoeve, Gitstappermolenweg 1.

www.huifkarhoeve.com

Herkenbosch (Limburgs: Hirkebosj) is een kerkdorp in Midden-Limburg (Nederland) met ongeveer 4170 inwoners. Het maakt samen met vijf andere dorpen deel uit van de gemeente Roerdalen, en ligt niet ver van de Duitse grens en Melick.
Evenals de Roerdalen-dorpen Vlodrop, Melick en Sint Odiliënberg ligt Herkenbosch aan de meanderende rivier de Roer, aan de rand van het Roerdal.
Het natuurschoon biedt veel gelegenheid tot toerisme. Er zijn veel routes, voorzien van bewegwijzering, om te wandelen, fietsen en paardrijden. In de buurt bevindt zich het Nationaal Park De Meinweg. Ook is er een golfbaan.

Oorlogsmonument voor neergestorte piloten
Recent verleden In Herkenbosch was tot 2007 het gemeentehuis gevestigd van de voormalige gemeente Roerdalen; deze gemeente is in 1991 door fusie van Melick en Herkenbosch met Vlodrop ontstaan. De nieuwe gemeente Roerdalen, uitgebreid met de kerkdorpen Sint Odiliënberg, Montfort en Posterholt, heeft het gemeentehuis te Sint Odiliënberg.

Historie In het begin van de elfde eeuw komen we voor het eerst Melika und Herckenbusch tegen, die vanaf dat moment onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn in één Schepenbank. Tot 1494 behoorden beide dorpen tot het hertogdom Brabant. Toen verwierf de hertog van Gulik het pandschap van Wassenberg, waartoe ook Melick en Herkenbosch behoorden. In het Verdrag van Venlo in 1543 werd het land van Wassenberg definitief overgedragen aan de hertog van Gulik. Deze situatie bleef zo tot het binnenvallen van de Franse troepen in 1794. Tijdens de Franse periode werd de gemeente ingelijfd bij het Roerdepartement. In deze periode werd de naam Melick en Herkenbosch veranderd in Mairie de Herkenbusch. Dat was maar van korte duur, want nog geen vijftien jaar later werd dat weer teruggedraaid. Na inlijving bij de Franse Republiek, kwam Melick en Herkenbosch in 1815 bij het koninkrijk Pruisen. Op 16 oktober 1816 gingen Melick en Herkenbosch over naar het Koninkrijk der Nederlanden, onder de naam gemeente Melick en Herkenbosch. Tijdens de revolutie in de Zuidelijke Nederlanden was de gemeente van 1832 tot 1839 onder heerschappij van de koning der Belgen, waarna ze terechtkwam bij het hertogdom Limburg, als onderdeel van het koninkrijk Nederland.

De industrie is geconcentreerd op het industrieterrein Roerstreek aan de Veldweg. Dit grenst aan het Roermondse industrieterrein Heide en Roerstreek. Verder staat er een fabriek van Akzo Nobel, vlak bij de dorpskern.

Typisch aan dit dorp is de kleinschalige landbouw. Vroeger bestond dit uit kleine gemengde bedrijven. Behalve in het Roerdal, is zandgrond de overheersende grondsoort. Dit is uitstekend geschikt voor aspergeteelt. Met de aspergeteelt kunnen de boerenbedrijfjes het hoofd boven water houden. Buiten het aspergeseizoen, wordt met de verbouw van andere gewassen, vaak tuinbouwgewassen zoals prei, voor de overige inkomsten gezorgd.

De kerk werd door terugtrekkende Duitse troepen in 1945 opgeblazen. Na de oorlog vond herbouw plaats. In 1949 werd het gebouw weer in gebruik genomen. Het Priesterkoor kon worden behouden. Dit gedeelte stamt uit de 13e eeuw.

Op 13 april 1992 richtte een aardbeving veel schade aan. Algehele sloop werd overwogen. Een grondige renovatie, en de herbouw van de torenspits bepaalt het huidige silhouet.

In Herkenbosch was alleen de voorburcht van het Kasteel Daelenbroeck bekend en in gebruik. Vanaf de jaren negentig werd het kasteel volledig bouwkundig en archeologisch onderzocht en werd op basis van o.a. een 18e-eeuwse tekening een nieuwe hoofdburcht gebouwd, met nog elementen van de middeleeuwse burcht erin verwerkt. Het complex is tegenwoordig in gebruik als hotel, restaurant en partycentrum.

De geschiedenis gaat terug tot in het begin van de 14e eeuw. Godfried van Heinsberg, de Gulikse leenheer van Wassenberg, besloot in 1311 in het moerassig gebied ("broeck") van het Roerdal een woon- en jachtslot te gaan bouwen. In de loop van de jaren is dit slot in handen van verschillende edellieden geweest, die er allen op hun eigen manier hun stempel op drukten. Een keerpunt was echter de 80-jarige oorlog. In 1598 werd het kasteel belegerd en dit betekende het begin van de ondergang van de hoofdburcht. Na de dood van de toenmalige kasteelheer, Hattardt van Pallandt, ontstond er een strijd tussen zijn schoonzonen om het kasteel. Toen in het jaar 1707 het kasteel uiteindelijk werd toegewezen aan Jan Ernest van Rollingen, was deze door de procesvoering dermate berooid, dat er geen geld was om het kasteel volledig te restaureren. Hij besloot in de voorburcht te gaan wonen en restaureerde deze, maar sloopte de hoofdburcht en gebruikte de kelders als voorraadschuur. Zo werd de hoofdburcht, nadat deze nog verder in verval was geraakt, in de 19e eeuw tot op de kelders afgebroken.

Vlodrop (Limburgs: Vlórp) is een kerkdorp in de gemeente Roerdalen in de Nederlandse provincie Limburg. Het ligt langs de rivier de Roer, aan de Duitse grens tussen Roermond en Heinsberg.
Vlodrop bestaat uit het dorp Vlodrop, het gehucht Vlodrop-station, de buurtschap Etsberg (met de watermolen "Gitstappermolen") en daarnaast het buitengebied met een gedeelte van het Nationaal Park De Meinweg en het voormalige Sint Ludwigscollege.
De naam Vlodrop is ontstaan uit Flodorp door metathesis van de stam -dorp. Vergelijk de plaatsnaam Geldrop.
Vlodrop heeft een lange geschiedenis. De plaats werd voor het eerst in een oorkonde genoemd in het jaar 943. De eerste bekende heer van Vlodrop was Reinier van Flodrop, grootvazal van Gelder, die omstreeks 1290 leefde.Vlodrop hoorde bij het Overkwartier of Spaans Opper-Gelre. Vanaf 1713 kwam Vlodrop samen met enkele andere gemeenten als Staats-Opper-Gelre aan de Verenigde Provinciën.
De voormalige staatsmijn Beatrix, gelegen in Herkenbosch, was de jongste van de kolenmijnen in Limburg. De bouw werd in 1954 begonnen om het Vlodropper kolenveld te ontginnen, maar de aanleg werd gestaakt in 1962 en de mijn is nooit in productie genomen. Het concern DSM (de voormalige Staatsmijnen) bezit echter nog steeds de concessie daartoe. In de toekomst kan de winning wellicht weer rendabel worden. Tevens bevindt zich in Vlodrop de hoofdlocatie van de attractiecontructeur Vekoma. Dit bedrijf heeft tot op heden de bouw van de duurste achtbaan ter wereld op zijn naam staan.
In de buurtschap Vlodrop-Station stond het voormalige station Vlodrop. Onduidelijk is of het traject Roermond-Dalheim van de oude internationale spoorlijn genaamd IJzeren Rijn ooit weer in gebruik genomen zal worden. Vanaf Vlodrop-station kan men in 10 minuten naar Dalheim lopen, waar nu het eindstation is van treinen (zowel personen- als vrachtvervoer) uit Rheydt en Mönchengladbach.

Het voormalige Sint Ludwigscollege, oorspronkelijk een Franciscaans kloostercomplex, was de residentie van Maharishi Mahesh Yogi, de grondlegger van de Transcendente-Meditatie-beweging, tot zijn overlijden op 5 februari 2008. Het gebouw dient ook als wereldhoofdkwartier van deze TM-beweging. Tussen de Maharishi en dorpsbewoners ontstond een conflict nadat de Maharishi het gebouw begon af te breken en te vervangen door een nieuw gebouwencomplex. Dit voortslepende conflict wordt al jaren voor de rechter uitgevochten. In Vlodrop wordt eigen geld geaccepteerd dat uitgegeven wordt door de TM-beweging, in samenwerking met Fortis Bank: de Raam (1 raam = 10 euro).
Bij het college ligt er in het bos ook een begraafplaats met begraafplaatskapel: de Sint-Ludwigkapel.

De Sint-Martinuskerk werd in 1929-1930 gebouwd naar een ontwerp van Caspar Franssen, ter vervanging van een parochiekerkje uit 1782. In 1944-1945 werd de kerk zwaar beschadigd. Na de oorlog werd hij door Joseph Franssen hersteld. De herbouw van de toren vond pas plaats in 1954.

Ulteriori informazioni sotto