Rondwandeling vanuit Heibloem, start bij de kerk via het natuurgebied Waterbloem en de Roggelse Schans. Pauze bij: Preuverie Bekkers Marie, www.preuveriebekkersmarie.nl

Heibloem (Limburgs: De Heibloom) is een kerkdorp in de gemeente Leudal, in Nederlandse provincie Limburg. Het was voor 2007 het kleinste dorp van de gemeente Roggel en Neer.
Heibloem ligt ten noorden van Roggel en is gelegen in bosrijk gebied. Landelijk is Heibloem bekend geworden door de moord op de jonge Nicky Verstappen, die uit dit dorp kwam. Er staat sinds 2000 in Heibloem een monument ter nagedachtenis van geweldslachtoffers zoals Verstappen.
Heibloem was regionaal bekend door de Ruiterclub Heibloem, een vereniging die na de Tweede Wereldoorlog werd opgericht en vrij snel uitbloeide tot een club die bij de top van de ruitersport in Limburg behoorde. Maar in de jaren zestig kwam daar een eind aan nadat de Ruiterclub plots was gestopt. In de jaren zeventig werd er nieuw leven geblazen en de Ruiterclub bestaan anno 2006 nog steeds. De Carnavalsvereniging in Heibloem is de Buizers, opgericht in 1957. Tot halverwege de jaren 80 van de vorige eeuw bleven de Buizers actief, in 1985 werd de laatste prins uitgeroepen. Vanaf het jaar 2005 werd er opnieuw leven geblazen in de carnavalsvereniging. In het carnavalsseizoen 2012/2013 vieren de Buizers hun 5x11 jaar bestaan. In het seizoen 2011/2012 en roepen ze hun 3x11ste prins uit.
Uit dit dorp komt ook de gelijknamige familie Heibloem, die een wapen met drie rode bloemen voert. Mogelijk zijn dit heibloemen en komen die ook in het wapen van het dorp voor. De familie is verder verspreid in Amsterdam,
Klooster
Bij Heibloem is het jeugdopvang De Widdonck gelegen, een accommodatie met opvanghuizen waar jeugd en jongeren kunnen worden opgevangen die meer dan alleen gewone begeleiding nodig hebben of willen hebben.
Op of nabij de plaats waar nu de jeugdopvang De Widdonck is gelegen, bevond zich aanvankelijk een groot klooster van de Broeders met de blauwe koorden. Eind jaren 1940 tot 1963 was aan dit klooster een technische school verbonden (i.t.o), waar vakopleidingen werden verzorgd voor timmerman, machinebankwerker, schilder, schoenmaker en bakker. Dit klooster met de school had als naam "De Heibloem". De leerkrachten waren overwegend broeders. De leerlingen waren voor een belangrijk deel intern (kostschool) en voor een deel afkomstig uit de omliggende dorpen. De opleidingen duurden drie jaar en waren van een uitstekende kwaliteit. Sommige interne leerlingen kwamen wel op deze school voor meer toezicht en opvoeding, doch een groot aantal van hen was juist daar geplaatst voor de goede opleiding en begeleiding. Het klooster had een groot aantal sportvelden en er werd veel gedaan aan allerlei sporten, o.a. voetbal. De leerlingen bestonden uitsluitend uit jongens. De leiding van het klooster zorgde voor veel ontspanning en begeleiding.
Het klooster had een eigen toneel-rekreatiezaal (aula) waar bij bijzondere gelegenheden ook speelfilms konden worden vertoond. Daarbij waren ook vaak bewoners uit de omgeving aanwezig. Het klooster had ook een eigen muziekkorps, bestaande uit interne leerlingen. Het muziekkorps gaf af en toe een concert en luisterde ook feestelijke gebeurtenissen op. De broeder-dirigent kwam rond 1950 tijdens een trip met het muziekkorps in de omgeving door een tragisch ongeval om het leven.
Op enkele kilometers verwijderd van de kostschool bevond zich nog een klooster van dezelfde broeders, Stokershorst. Dit was aanvankelijk een opvoedingsgesticht. In de oorlog werd een deel van dit klooster verwoest In de jaren 1950 was het een rustplaats voor oudere broeders.

De bossen van Waterbloem vormen een afwisselend bosgebied met landbouwgronden, bosjes, moerassen, graslanden en stukjes heide. Het gebied was tot omstreeks 1850 een groot moerasgebied.

Het bevindt zich links en rechts van de weg van Helden naar Heibloem. Vooral het bos aan de rechterzijde van de weg is afwisselend en aantrekkelijk om te wandelen. Met name in de winter zijn er veel verschillende soorten mossen te zien.

 Roggelse schans. Het gaat om een oude voormalige vlucht- of boerenschans die in de 17de of 18de eeuw door plaatselijke bewoners is aangelegd. In deze periode werd dit deel van Limburg geteisterd door plunderende soldaten en andere bendes die het voorzien hadden op het vee en de leeftocht van de bewoners.

Momenteel gaat de Roggelse schans verscholen achter de opslag van bramen en populieren. De in het verleden gekapte populieren worden door IKL uit het perceel gesleept. Na verwijdering van de begroeiing worden de contouren van de voormalige grachten weer zichtbaar. Overigens is nog maar een beperkt deel van de schans zichtbaar. De Heldense Dijk, een grote doorgaande weg van Roggel naar Helden is, net als de zijweg Schans, midden over de schans aangelegd.

Her en der zijn in het Noord- en Midden-Limburgse cultuurlandschap nog enkele boerenschansen in het landschap aanwezig. Veelal gaan ze compleet verscholen achter de begroeiing. Het zijn de kleine nauwelijks zichtbare voetnoten in het landschap, die verwijzen naar onrustige hoofdstukken uit de geschiedenis van dit gebied. Schansen zijn kleine aarden verdedigingswerken, doorgaans aangelegd in moerassige delen. Ze werden door de boeren gemaakt zodat de lokale bevolking hierheen kon vluchten ten tijde van oorlog of dreigende onraad. Over het algemeen waren ze vrij eenvoudig van ontwerp. Meestal waren ze rechthoekig van afmeting. Daarbij werd slim gebruik gemaakt van de mogelijkheden in het terrein. Men zocht vooral de aanwezigheid van water en moerassen op. In die gebieden begon de aanleg van een schans met het graven van een vijf tot soms wel tien meter brede gracht.

De grond die daarbij vrijkwam, wierp men aan de binnenzijde op tot een hoge wal. Deze aarden wal werd verstevigd met takkenbossen, spitse palen en doornige struiken. Hierdoor ging de schans niet alleen schuil achter ondoordringbaar groen, maar de schans viel ook niet zo snel op. Wanneer de vijand dan toch in aantocht was dan haalde men de ophaalbrug op. Overigens is niet bekend hoe vaak men zich gebruik heeft gemaakt van deze verschansing.

Afgaand op oude kaarten kan men er van uitgaan dat de Roggelse schans ongeveer een hectare groot was en eenvoudig van inrichting. Op basis van de afmetingen gaat men er van uit dat hier circa 100 gezinnen met vee ondergebracht kon worden. Door het groen van bomen en struiken en het slechten van de wallen en dempen van de grachten is de oude schans nauwelijks meer terug te vinden. Op hoogtekaarten is nog wel een hoger gelegen vierkant perceel met enkele natte stroken die wijzen naar de voormalige gracht. De contouren van de schans worden door IKL weer zichtbaar gemaakt. Na het verwijderen van de begroeiing wordt dit voorjaar een kleurrijk voorlichtingspaneel geplaatst.

Het zicht- en beleefbaar maken van de Roggelse Schans geschiedt in het kader van het IKL-project Aardig Verleden en wordt gefinancierd door de provincie Limburg, de gemeente Leudal en Europa (POP).