Zeer mooie grensoverschrijdende fietsronde die u langs en door meerdere heidevelden voert, door prachtige natuurgebieden als bijvoor beeld De Malpie bij Vaklkenswaard, langs de beroemde Achelse kluis ofwel St. Benedictusabdij en door het wijdse land van Zuidoost-Brabant.

U start op de parkeerplaats aan het Jan Maasplein in Soerendonk.

Onderweg zijn meerdere banken en horecagelegenheden.

Soerendonk (Brabants en West-Limburgs: Soerik) is een dorp in de gemeente Cranendonck in de provincie Noord-Brabant met (in 2013) 1766 inwoners. Vanaf 1819 hoorde Soerendonk bij de gemeente Soerendonk en Sterksel, die in 1925 geannexeerd werd door het naburige Maarheeze. Sinds 1997 hoort het geheel bij de gemeente Cranendonck, een gemeente die ontstaan is door de samenvoeging van de gemeenten Budel en Maarheeze. Tijdens carnaval heet het dorp Roesdonk.
Kasteel Cranendonck. Dit tussen Maarheeze en Soerendonk gelegen kasteel van de heren van Cranendonck stamt uit omstreeks 1250. De mogelijke bouwer is ene Engelbert van Horne, die tot een zijtak van het geslacht Van Horne behoort. In 1673 werd het door de Fransen grotendeels verwoest. Het goed kwam na verkoop, vererving en huwelijk van Willem van Oranje met Anna van Buren aan het Huis van Oranje. In 1820 werden veel van de kroondomeinen verkocht en kwam Cranendonck in particuliere handen. In 1899 werd de voormalige hoeve bij het kasteel gesloopt en op de fundamenten verrees een villa die in 1938 door de gemeente Maarheeze werd gekocht. Van 1940 tot 1996 was de villa in gebruik als gemeentehuis van de gemeente Maarheeze. De tuin met klassieke boomgaard is vrij toegankelijk. In 2009 zijn de contouren van de fundamenten van het middeleeuwse kasteel bovengronds zichtbaar gemaakt.
Kerk Sint-Jans Onthoofding. Dit is een waterstaatskerk uit 1838 in neoclassicistische stijl, met een neoromaanse toevoeging uit 1932. Architect was J. van de Rijt uit Princenhage.
Langgevelboerderijen, waaronder een uit 1789.
Verzetsmonument. Dit is opgericht uit dankbaarheid voor de opvang in Soerendonk van gerepatrieerden en geëvacueerden. Het monument werd eerder geplaatst in 1945, doch is in 1967 verwijderd bij ruilverkavelingswerkzaamheden, waarna het is zoekgeraakt. Het monument werd opnieuw geplaatst en onthuld op 5 mei 1985. Het is ontworpen door Janus Compe

De geschiedenis van de Achelse Kluis

Een lange religieuze traditie
Het gebied rond de Achelse Kluis kent een lange religieuze traditie. Al in 1656 werd in de omgeving, op een perceel heidegrond tussen Zwartven en Kerkeven, een grenskapel gebouwd. Het was de natijd van de godsdienstoorlogen. Katholieken uit het naburige protestantse Nederland konden er hun erediensten houden.

In 1686 stichtte Petrus van Eijnatten uit Eindhoven hier een gemeenschap van kluizenaars. Sinds die tijd is de ‘Achelse Kluis’ een centrum van gebed, beschouwing en christelijke cultuur.

Stichting abdij
Na een onderbreking als gevolg van de Franse Revolutie, namen de trappistenmonniken van Westmalle de religieuze draad weer op en stichtten in 1846 op deze plek de Sint-Benedictusabdij.
De monniken leefden in de geest van de cisterciënzerorde, volgens de regel van Benedictus.
De nieuwe gemeenschap groeide gestaag en stichtte op haar beurt dochterhuizen in Echt en Diepenveen (Nederland), in Rochefort (België) en in Kasanza (Democratische Republiek Congo).

Na de Tweede Wereldoorlog
Na de Tweede Wereldoorlog werd gestart met de bouw van een nieuwe abdij. Slechts twee van de vier geplande vleugels werden gerealiseerd. De gemeenschap telde toen om en bij de honderd monniken.
Ze speelden jarenlang een voortrekkersrol op het gebied van landbouw en veeteelt en oefenden allerlei ambachtelijke activiteiten uit.

In 1989 werd het grootste deel van de landbouwgronden als natuur- en recreatiegebied verkocht aan het Nederlandse Staatsbosbeheer en het Vlaamse Gewest.
De kleine monnikengemeenschap die vandaag is overgebleven, is nu voor haar inkomsten voornamelijk aangewezen op handelsactiviteiten, waaronder de verkoop van zelf gebrouwen Achels trappistenbier.

Sinds 2004 is de site van de ‘Achelse Kluis’ door de Vlaamse overheid erkend als open monument.

Over natuurgebied Malpie
Wandel of fiets over de vele paden op de Malpiebergse heide en het bosgebied vlak bij Eindhoven en Valkenswaard. Geniet er van het ruimtelijke gevoel. Natuurgebied Malpie is een deel van een veel groter heidegebied van gemeente Valkenswaard.

Klein heidegebied
De Malpiebergse heide is een mooi open heidegebied, dat grotendeels in eigendom is van gemeente Valkenswaard. Natuurmonumenten heeft een klein deel in eigendom, dat grenst aan het bosgebied dat bij Malpie hoort.

Bosgebied met spechten en vleermuizen
Het voormalig productiebos, gebruikt voor de mijnbouw, verandert langzaamaan steeds in een natuurlijker loofbos. Het effect daarvan is nu al merkbaar. Wandel door het bos en je komt allerlei vogels tegen die zich hier niet zo lang geleden nog niet op hun plek voelden. Je kunt verschillende spechtensoorten horen en zien, zoals de groene en grote bonte specht. In de Malpie is een vleermuizenkelder waar de grootoor en de franjestaart zitten.

Wat kun je doen in natuurgebied Malpie?
Valkenswaard vormt vanaf de oostkant de uitvalsplaats voor een bezoek aan de Malpiebergse heide. Je kunt hier van alles beleven.
Breng bijvoorbeeld een bezoek aan de Venbergse Molen.
Aan de westkant van het bos ligt vakantiepark Kempenvennen. Vanuit hier kun je door het bos naar de heide wandelen.
Omvormen van het bos
Het kost tijd om een naald- en productiebos om te vormen naar een meer gevarieerd bos. Wij kappen in verschillende jaren bomen en maken open plekken in het bos. Zo krijgen inheemse boomsoorten de kans om te groeien en door niet overal tegelijk te kappen, ontstaat er een mooi verschil in leeftijdsopbouw in het bos. Zo maakt de douglasspar bijvoorbeeld plaats voor eik en berk. Natuurmonumenten laat bewust ook dood hout staan of liggen, omdat dit insecten aantrekt en deze weer voedsel zijn voor vogels.

Ulteriori informazioni sotto