Mooie rondwandeling vanuit Meerlo deels langs de in Grashoek (Peel en Maas) ontspringende grote Molenbeek, langs natuurgebied Hooge Heide en 't Sohr, landgoed Kortenbos en buurtschap Megelsum naar Tienray (pauze) en langs de grote Molenbeek weer terug naar Meerlo.

U start bij de Kerk in Meerlo, Hoofdstraat 22.

Pauzemogelijkheid: Cafétaria 't Pleintje
Spoorstraat 3
5865, Tienray, Limburg, NLD
0478691711
https://www.facebook.com/Eetcafepleintjetienray

Meerlo (Limburgs: Mieëldere) is een dorp in de Nederlands-Limburgse gemeente Horst aan de Maas. Het was tot 1969 samen met de dorpen Blitterswijck, Swolgen en Tienray een zelfstandige gemeente, waarna het samengevoegd werd met Wanssum en Geijsteren tot de - sinds 2010 voormalige - gemeente Meerlo-Wanssum.

Het aantal inwoners bedraagt ongeveer 1800 (2016).

In de Middeleeuwen was Meerlo een heerlijkheid, die in 1648 onderdeel werd van Spaans Gelre en in 1713 van Pruisen. In de Franse tijd werd Meerlo, samen met de heerlijkheden Blitterswijck en Swolgen (inclusief Tienray), één gemeente, die in 1815 bij Nederland kwam. Einde 1944 leed het dorp aanzienlijke schade door oorlogshandelingen.

In 1969 werd de gemeente samengevoegd met Wanssum en Geijsteren tot de gemeente Meerlo-Wanssum. In 2010 werd de gemeente Meerlo-Wanssum opgedeeld: Meerlo, Tienray en Swolgen werden toegevoegd aan de Gemeente Horst aan de Maas. Wanssum, Blitterswijck en Geijsteren werden toegevoegd aan de gemeente Venray.

Schepenbank en Wapen Meerlo
De oudste akte van de schepenbank Meerlo is van 3 december 1468. Aktes werden gezegeld door de schout, plaatselijke heer of zelfs de pastoor. Het eigen wapen komt voor het eerst voor in 1651. Het toont Johannes de Doper met een herdersstaf die een opspringend lam aait.

Natuur en landschap
Meerlo ligt in het dal van de Groote Molenbeek, op een hoogte van ongeveer 19 meter. Iets ten noorden van Meerlo komt de Boddebroeker Loop in de Groote Molenbeek uit. Beide beken zijn deel hermeanderd. Ten westen van de Groote Molenbeek liggen percelen loofbos op de voormalige Meerlosche Heide. In het noorden vindt men de Hooge Heide, en in het oosten ligt het Schuitwater, een langgerekte plas die ooit tot een Maasmeander behoorde.

Meerlo ligt aan het Pieterpad.

De Groote Molenbeek (ook: Grote Molenbeek) is een middelgrote, gekanaliseerde laaglandbeek in het midden van de Nederlandse provincie Limburg. Zonder de zijtakken erbij gerekend is deze rivier ongeveer 35 km lang. Het stroomgebied van deze beek omvat ongeveer 18.000 hectare. De lengte van de beek is ongeveer 25 kilometer.

De Molenbeek begint in Grashoek op een hoogte van ongeveer 27 meter, en stroomt langs de Schatberg naar Sevenum. Een andere bron ligt in de omgeving van de Mariapeel bij Evertsoord. Vervolgens stroomt de beek onder de spoorlijn Venlo - Eindhoven door, en stroomt dan door 't Hamgebied naar Horst. Daar stroomt de beek een tijdlang parallel langs de snelweg A73 en na Horst maakt de beek een bocht richting het oosten. Via Tienray en Meerlo stroomt de beek verder richting Wanssum, waar de beek via de Wanssumse haven in de Maas mondt op een hoogte van ongeveer 12 meter.

Vanaf de Schatberg in de richting Sevenum strekt zich over een lengte van ruim 3 km een ruim 200 ha groot en langgerekt natuurgebied uit van het Staatsbosbeheer met de naam Molenbeekdal. Het deels beschermde beekdal bestaat uit een smal maar vrij diep beekdal met plaatselijk zwaar elzenbroekbos, verder populierenbos en kleinschalige landschappen met moerasruigten en bloemrijke natte graslanden. Men tracht iets van de oorspronkelijke kleinschaligheid te behouden door houtwallen en andere kleine landschapselementen te onderhouden en terug te brengen.

In 1935 werd de Grote Molenbeek voor een groot deel 'genormaliseerd' ofwel rechtgetrokken. Daardoor verdroogde het dal, en zelfs de landbouwgebieden in de omgeving werden te droog. Rond 2000 heeft men grote delen van de Molenbeek opnieuw een slingerende loop gegeven. Er is een aantal wandelroutes uitgezet, waarvan de bekendste een startpunt heeft bij het AC-restaurant aan de Middenpeelweg.

In 2012 is in natuurgebied ’t Sohr een klimaatbuffer aangelegd. Nu slingert er een soort van Maasgeul door het wijdse landschap. Een landschap waarin graslanden, ruigtes, rietvelden en moerbossen elkaar afwisselen. Vooral de grote kudde Schotse hooglanders is erg indrukwekkend en sfeerbepalend. Als je rust zoekt in het drukke Noord Limburgse landschap dan is dit de plek waar je die vindt. De natuur omarmt het gebied en grijpt hier haar kans. Bijna wekelijk komen er verrassende meldingen binnen uit het gebied. Is het niet de pijlstaart die zich voor ’t eerst laat zien dan is het wel de raaf die passeert of de bever die zijn eerste sporen nalaat. ’t Sohr is een mooi voorbeeld van hoe je meerdere doelen met elkaar kunt verenigen. Veiligheid voor de mens, robuuste natuur, natuurbeleving en samenwerking in beheer komen hier bij elkaar.

Lekker struinen
Het ca. 70 ha grote gebied is een struingebied waarin iedereen zelf zijn eigen weg mag zoeken. Voor de mindere avonturiers hebben we twee wandel-struinroutes aangelegd. Voor beide routes geldt dat goede wandelschoenen of laarzen aanbevolen zijn; want het gebied kan erg nat zijn. Logisch natuurlijk, want het is stroomgebied van de Maas.

Tienray (Limburgs: Tiendere) is een dorp in de Nederlands-Limburgse gemeente Horst aan de Maas (sinds 2010).
Tienray is bekend als bedevaartplaats 'Klein Lourdes'. Tot 2010 behoorde Tienray tot de voormalige gemeente Meerlo-Wanssum. Daarvoor, tot 1969 behoorde het tot de voormalige gemeente Meerlo. Het dorp telt ongeveer 1100 inwoners. Archeologische vondsten hebben uitgewezen dat er rond 5000 voor Christus al mensen woonden.
Betekenis van de naam
'Tien' is mogelijk afgeleid van Teden of Teijden dat duidt op het Germaanse Thiadodinggahem (= woonplaats van de volksstam Theuabod), een volk dat in de regio woonde. Raai of rode is een ontginning.
Voor-oorlogse kerk
In de 15e eeuw wordt al melding gemaakt van een Mariakapel te Tienray. In het jaar 1877 verrees er een neoromaanse kerk. Vanaf die tijd is Tienray ook een bedevaartsoord. De kerk werd toegewijd aan Onze Lieve Vrouw van Lourdes en was ontworpen door architect Johannes Kayser op aanwijzingen van priesterdocent Slits. De architect Kayser en Caspar Franssen breidden de kerk verder uit met een toren en transept in 1887, en een biechthal in 1912. Bij de kerk werd ook een processiepark met kruiswegstaties aangelegd. Dit was voor de duizenden pelgrims die ieder jaar het bedevaartsoord van Tienray bezochten.
Eind november 1944 werd de kerk door de Duitsers opgeblazen, en vrijwel geheel verwoest. In een schuur was na de oorlog tijdelijk de noodkerk gevestigd, totdat de nieuwe kerk klaar zou zijn.
Huidige kerk
De bouw van de huidige kerk begon in december 1949 en was in december 1950 voltooid. De inzegening van de kerk vond plaats op 24 december 1950. Architect was de Brabander M. van Beek en de kerk werd gebouwd door de Blerickse firma Gerats en Zn. De bouw van de toren zou pas later beginnen. In 1953 werd toestemming geven om de toren voor de kerk te bouwen. De aanbesteding vond in 1954 plaats. Ook deze keer mocht de Blerickse firma het werk doen.
Hanna van de Voort
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Hanna van de Voort kraamverzorgster in het Limburgse Tienray. Samen met student Nico Dohmen en onderduiker Kurt Loewenstein bezorgde ze tussen 1942 en 1944 Joodse kinderen een plaats om onder te duiken. Het ging voornamelijk om kinderen die werden weggesmokkeld uit een crèche in Amsterdam, tegenover de Hollandsche Schouwburg, waar joden werden verzameld voor deportatie.
De kinderen bleven doorgaans eerst enkele dagen bij Van de Voort, waarna ze geplaatst werden bij boerenfamilies in de omgeving. De kinderen werden geregeld overgeplaatst naar nieuwe locaties als ze ontdekt dreigden te worden. De kinderen kregen een nieuwe identiteit, en hen wordt geleerd hoe ze zich voor moeten doen als katholieke kinderen. Dohmen had namens de verzetsorganisatie contact met de kinderen en steunt ze door ze aan te moedigen om vol te houden.
Van de Voort en Dohmen werden in 1987 geëerd met de Yad Vashem Medaille. In Tienray staat een bronzen beeldengroep als monument voor deze verzetsgroep.
Tienraijse en Swolgenderheide
De Tienraijse en Swolgenderheide is een groot bos ten zuiden van de plaatsen Tienray en Swolgen in de provincie Limburg. Het bos grenst aan de oostkant aan het Natuurgebied het Schuitwater.
Ontstaan van het gebied
Heidegebied bij het dorp Swolgen. Swolgen is afgeleid van zwollen of zwellen. Bedoeld is het kwelwater dat veel in Swolgen voorkwam. De zandgronden zijn samen met de schuitwaters lange tijd particulier bezit geweest als jachtterrein.
Het landschap
Het landschap bestaat uit een natuurreservaat met sterke afwisseling van bodemsoorten. Opvallende overgang van hoge zandgrond en heide naar de oude Maasmeander, moeras en open water. Sommige dennenakkers worden weer ontwikkeld tot heide. Het reservaat is rijk aan reptielen, paddenstoelen en vogels, waaronder de zeldzame nachtzwaluw.

Verdere informatie onder