REISVERSLAG

8/9 augustus Wenen 74km

Wouter en ik nemen vanuit Utrecht de CNL naar Wenen. De trein die ons steeds weer bevalt. 's-Avonds in Utrecht de fiets in de trein hangen, lekker slapen in de couchettes en 's-morgens uitgerust meteen op de fiets, heerlijk. Deze keer fietsen we eerst kriskras door Wenen en hebben genoeg tijd om o.a. de Hofburg, Schönbrunn en het Prater te bezoeken. Aan het eind van de middag fietsen we nog lekker ruim 50km over glad asfalt langs de Donau naar de camping in het Nationalpark. Daar eten we onze eerste palatschinken (pannenkoeken met vanilleijs) en zetten voor 3 euro onze tent op aan de rand van het Nationalpark direct aan de Donau, weliswaar zonder douche, maar wel op een geweldige plek zo aan het water.

10 augustus Wenen-Sastin 88km 300hm

We bestellen op deze natuurcamping voor 4 euro een uitgebreid ontbijt, op welke camping vind je nu zoiets? Met jus d'orange, eiersalade, verse broodjes e.d. Daarop is het goed fietsen en komen dan ook snel aan de Oostenrijkse grens. We hebben gekozen voor het pontje bij Angern der March en wachten af hoe we het pontje moeten betalen. Het lijkt erop dat dat alleen met Slowaakse Kronen kan en die hebben we nog niet op zak. Maar de ferryman vindt het blijkbaar best zo, komt niet op ons af en in notime zijn we de Morava overgestoken en staan we in Slowakije.

We merken duidelijk dat het een ander land is, een heel stuk minder verzorgd, nog niet helemaal op westers niveau zeg maar. De prijzen wel de helft van Oostenrijk.

We komen al snel op fietspaden langs de grens, deels verhard, deels onverhard en het is makkelijk fietsen zo, verkeersarm en nagenoeg vlak tot aan Sastin-Straze, waar een camping is bij een recreatiemeertje (215 kroon p.p.). We bezoeken in Sastin uiteraard de hier beroemde kerk en nemen nog een kopje koffie bij het meertje, waaromheen diverse horeca staat.

Aan het eind van de avond komt Rutger aanfietsen, die zich vanaf nu bij ons aansluit. Hij is een dag later vertrokken met eigen auto naar Praag om vandaaruit de trein te nemen naar Slowakije. Hij zal pakweg de helft met ons meefietsen en de andere helft de trein pakken.

11 augustus Sastin-Trencin 103km 1000hm

Wouter wordt midden in de nacht opgeschrikt door een duister figuur die zich binnen een meter van zijn tent bevindt om de tent van Wouter te bestuderen, kennelijk om spullen te stelen. Wouter begint luid te schelden en de man deinst maar heel langzaam terug. We zijn inmiddels alle drie klaarwakker en de persoon blijft aanvankelijk nog in de buurt rondstruinen, erg onaangenaam.

Gelukkig kan ik snel de slaap hervatten, maar Wouter blijft erg onrustig en is 's-morgens dan ook nog helemaal niet uitgerust als we ontbijten.

We fietsen gedrieën Sastin uit en zoeken al snel de kleine weggetjes op. Dat is best belangrijk hier, want de wegen lopen hier ook al meer en meer vol met auto's, de Slowaken hebben inmiddels zowat allemaal een auto.

Via een aantal kortere klimmetjes komen we aan in Nove Mesto, waar Rutger op de trein stapt voor het laatste stuk en Wouter en ik via een klein stil weggetje naar Trencin doorfietsen.

In dit aardige stadje treffen we de camping aan midden in de rivier naast het voetbalstadion. Het is een kleine prettige camping, vooral gericht op verhuur van hutjes. Rutger doet voor ons uitgebreid boodschappen en we kunnen dan ook heerlijk kokkerelen hier met onze 3 brandertjes.

12 augustus Trencin-Cadca 121km 900hm

We ontbijten op het dorpsplein van Trencin en nemen dan het kleine landweggetje aan de linkeroever van de rivier. Rutger fietst op eigen tempo en zal weer halverwege de route de trein nemen naar het eindpunt.

Het is een heerlijk stil weggetje door landelijk Slowakije. Waar de rivier erg breed wordt en een grote bocht maakt zoeken we een klein binnendoor weggetje de heuvels over, maar dat weggetje is niet te vinden, terwijl dat op Google Maps toch duidelijk was aangegeven. Google Maps bevat kennelijk enkele foutjes, hetgeen we later ook nog een paar keer zullen merken.

Nou ja, geen probleem, we fietsen weer terug naar de hoofdweg waar we pakweg 20km over een wat drukker en saaier stuk fietsen voordat we links de 541 inslaan, een bergweggetje richting Cadca. Altijd heerlijk zo'n rustig weggetje dat voor fietsen lijkt te zijn gemaakt. De klim is niet al te lang maar ik vind hem best zwaar, zo in de warme zon.

Over soms heel slecht asfalt (de helft van de weg is soms verdwenen) dalen we geleidelijk doch snel en komen in Cadca aan, een plaatsje met kennelijk veel sovjet sfeer. Het toeristenbureau is gesloten en aangezien hier geen camping is gaan we op zoek naar een hotel. De keuze valt op Hotel Lipa, een heus betonnen blok uit de jaren 70, waar de kamers onverwacht goed zijn (360 kroon p.p.).

Na wat SMS-verkeer ontmoeten we Rutger voor het hotel, na eerdere vergeefse pogingen hem op het "station" van Cadca te treffen, nou ja, station, het is een verzameling van roestig metaal en kapot beton.

We eten pizza op het stadhuisplein, schijnbaar het enige redelijke restaurantje hier.

13 augustus Cadca-Namestovo 75km 600hm

Na het mooie weer de afgelopen 3 dagen is het vanmorgen koud en druilerig. Jasje aan, jasje uit, zo verloopt de rit vandaag en we fietsen weer een stuk met z'n drieën. We stoppen soms onderweg voor koffie, die hier 33 cent kost en terwijl Wouter en ik over een oude kapotte weg door het bos ploeteren neemt Rutger de nieuwe asfaltweg bovenlangs, die uiteindelijk een stuk sneller bleek te zijn.

Warempel ontmoeten we Rutger weer als we uitgebreid aan het lunchen zijn, we eten vaak in restaurantjes omdat het hier zo goedkoop is.

De route door het bos en de bergen was mooi en het laatste stuk fietsen we gedrieën naar de camping aan het stuwmeer. Prachtig gelegen, niet zo heel groot en druk, slechts 1 groepje Poolse jongens, die lang buiten bij hun tentjes de avond doorbrengen. Gelukkig heb ik goede oordoppen. 10 minuutjes van de camping is een restaurant waar we o.a. forel naar binnen werken.

14 augustus Namestovo-Lomnica 142km 1900hm

Met heerlijk weer vertrekken Wouter en ik rond 9 uur voor de koninginnerit van deze toer, een lange etappe met 2 cols onderweg. De weg is drukker dan verwacht en achteraf logisch, want deze richting uit is geen alternatieve doorgaande weg voorhanden. Het is soms even doorbijten, want het is een lange dag. In de middag komen we aan de rand van de Tatra, het gebergte tussen Slowakije en Polen, met toppen van 2600m. Jammer genoeg heeft aan deze zuidkant een paar jaar geleden een enorme storm geraasd, waardoor enorme bossen zijn geveld. Het ziet er triest uit zo, met hier en daar een enkele zielige boom die het overleefd heeft.

Het fietsen met GPS is supergemakkelijk en we verliezen dan ook nooit tijd met zoeken en turen op wegenkaarten om te kijken welke kant we nu weer uit moeten gaan. Behalve vandaag dan, in de afdaling ga ik te enthousiast met de weg mee, die naar beneden afbuigt. In de afdaling gun ik me geen tijd om op de GPS te kijken, daarvoor ga ik dan ook veel te hard, en prompt zitten we al zo'n 250m te laag, want we hadden gewoon het weggetje bovenlangs moeten vervolgen naar Lomnica, waar Rutger op de camping staat te wachten. Stom, daardoor fietsen we nog eens 10km extra en komen uit boven de 140km.

Moe komen we aan op de camping en sjokken we naar een restaurant in de buurt, een authentiek oostblok-hotel dit keer, met dito service en maaltijden. Maar we zijn te moe om ons er druk over te maken, we zijn al blij weer niet te hoeven koken dit keer.

Lomnica is echt een toeristisch wintersportdorp, en de camping is dan ook redelijk druk, maar wel aangenaam.

15 augustus Lomnica-Zakopane 49km 900hm

We fietsen gedrieën eerst naar de supermarkt hier voor ontbijt en lunch om vervolgens het laatste deel van onze Slowakije-kilometers af te leggen. Het is hier prachtig, want we fietsen helemaal rond de Tatra zo en hebben dan ook schitterende uitzichten. Het is eigenlijk een halve etappe en vrij snel komen we bij de grens met Polen, waar we onze laatste kronen gaan opmaken in het restaurantje hier. Jammer genoeg is het echt bagger wat ze ons hier voorschotelen op plastic bordjes, we zijn in Slowakije veel beter gewend geweest.

We fietsen Polen in en wat een verschil met Slowakije! Het is stervensdruk op dit bergweggetje en de Polen rijden dit weekend als wegpiraten. Velen weten het gaspedaal wel te vinden en inhalen is hier de nationale sport, met als gevolg levensgevaarlijke situaties.

Volgens de statistieken vallen in Polen 3 maal zoveel doden in het verkeer als in NL, en dat verbaast ons niet.

Het wegdek is ook al een stuk minder dan in Slowakije en we zijn blij om vrij snel een boerencamping aan te treffen enkele kilometers voor Zakopane. We zijn heel erg blij met deze camping, het is erg rustig, prachtig gelegen en we hebben gehoord dat de camping in Zakopane zelf heel druk is met feestvierende Polen. We zitten toevallig in een feestweekend, heel Polen heeft 3 dagen vrij en is er massaal op uit om ergens te feestbeesten.

We hebben onze brandertjes weer tevoorschijn gehaald en eten onze voorraad eten helemaal op. We proberen nog iets van horeca te vinden hier, maar ze willen ons niets serveren, want ze accepteren uitsluitend zloty's, geen euro's.

16 augustus Zakopane-Zywiec 120km 2200hm

Wederom een lange etappe, die ons vooral zwaar valt vanwege het slechte weer. Terwijl Rutger vanuit Zakopane meteen de trein neemt naar Zywiec (volgende camping), nemen Wouter en ik een piepklein kronkelend binnenweggetje vanuit Zakopane, dat steil omhoog loopt en geheel onverhard is. We stappen dan ook regelmatig af en ploeteren soms door modder, soms over grashellingen naar boven. De beloning is wel dat we verlost zijn van het (in onze ogen idiote) Poolse verkeer en we fietsen een tijdlang over een hoogvlakte langs dorpjes en gehuchten met soms schitterende huizen. Door de stromende regen zien we geen kans hier een foto van te maken en na een enkele keer schuilen fietsen we maar gewoon door in de regen, anders komen we er nooit.

Onderweg kom je praktisch geen tentjes tegen waar je even gezellig kan zitten, alleen van die piepkleine winkels, waar ze drank verkopen en waar buiten ongezellige picknick-banken staan waar je eventueel je drank kan nuttigen. Heel anders dan in Slowakije, waar je regelmatig toch een terrasje of restaurantje tegenkomt.

De omgeving is wel bijzonder mooi en we fietsen door het nationale park naar Zawoja en verder binnendoor naar de doorgaande weg 946 richting Zywiec. Deze weg golft op en neer, op en neer, en is boven verwachting rustig. Gelukkig maar, want het fietsen zelf is al pittig genoeg, daar wil je niet al teveel verkeer bij hebben.

Uiteindelijk lukt het ons om toch de camping te bereiken, net vooraf gegaan door een bezoek aan een soort supermarktje, waar we de voorraad weer op peil kunnen brengen.

Het is laat, maar we zijn zelfs nog eerder dan Rutger op de camping. We hebben geen zin in koken en fietsen naar een restaurant, enkele km verderop, maar ik krijg prompt een lekke band. We gaan subiet terug, want ook Wouter heeft wat aan zijn fiets, het schakelen gaat helemaal niet soepel meer.

Na 20.00 uur gaan we maar weer zelf koken en we toveren toch weer een ruime maaltijd op tafel.

17 augustus Zywiec

De camping C'est la Vie wordt beheerd door een NL stel en ligt prachtig aan het grote meer van Zywiec. We hebben vandaag een rustdag, o.a. om de fietsen weer op orde te krijgen. Mijn lekke band is natuurlijk zo vervangen, maar Wouter heeft een kapotte versnellingskabel, waarvan we geen reserve bij ons hebben.

In het stadje Zywiec hebben ze diverse fietswinkels, maar het is zondag, dus alles is dicht. De hele dag staat in het teken van bezoek aan Zywiec. Een klein aardig Pools stadje, wereldberoemd om het plaatselijke bier. Op zich valt er niet veel te doen, maar het is lekker weer, we gaan lunchen, uitgebreid terrasje pikken, informeren naar de treinen en vroeg het avondeten nuttigen. Er is gelukkig prima horeca hier, dus het is beslist geen straf hier een dagje bij te komen.

18 augustus trein naar Jesenik

Wouter bezoekt eerst de fietsenwinkel, waar hij een kabel kan kopen, die onderweg bij een fietsenmaker vakkundig wordt geplaatst.

Rutger brengt een bezoek aan de tandarts, want zijn noodvulling is eruit gevallen. Gelukkig kan hij geholpen worden en zonder iets te hoeven betalen krijgt hij een nood-noodvulling.

We zijn klaar voor een lange dag treinen, want moeten 4 trajecten afleggen om in Jesenik te komen. In totaal overbruggen we 240km met de trein, zodat we het volledige traject van Jesenik naar Praag de komende dagen verder fietsend kunnen afleggen.

Maar de trein blijkt ook vermoeiend, de eerste trein vertrekt om 10.00 uur en onze laatste trein arriveert 21.30 uur in Jesenik. Dan hebben we wel in Ostrava veel tijd over om wat van de stad te zien en om van het ene station naar het andere station te fietsen (hetgeen achteraf niet zo gemakkelijk bleek).

Na o.a. illegaal in een internationale trein te zijn gestapt (daar mag je eigenlijk niet in met de fiets) komen we vermoeid aan in Jesenik, Tsjechië inmiddels, waar we in het donker naar een goedkoop hotel zoeken. Echter, alles zit vol, we snappen het niet, alleen een 4-sterren hotel heeft nog plek voor 34 euro p.p. We zoeken door en fietsen steeds verder van het stadje en uiteindelijk besluiten we in het pikkedonker maar naar de camping te fietsen. Die verhuurt ook eenvoudige bungalowtjes, die we dan maar nemen.

19 augustus Jesenik-Zakouti 102km 1000hm

We rekenen de bungalow af en die is met 800 Tsjechische kroon goedkoper dan gedacht.

De fiets van Wouter is weer in orde (er zit alleen nog een kraakje in het stuur, of het frame, of de pedalen, we komen er niet uit) en we splitsen weer op; Rutger zoekt opnieuw een leuke combi van fietsen en treinen, en wij genieten van het fietsen in Tsjechië, op stille weggetjes met mooi asfalt, af en toe een schitterend plaatsje passerend.

Het is waarschijnlijk de mooiste etappe van onze vakantie, met in de middag een prachtige stille weg langs de Poolse grens, klimmend naar het wintersportplaatsje Zakouti, waar een uitstekende camping is.

We raken Rutger vandaag kwijt, hij heeft geen GPS en is afhankelijk van kaart en aanwijzingen van locals, hetgeen niet altijd zo eenvoudig blijkt. Hij blijft dan ook halverwege steken en kan gelukkig bij mensen in hun appartementje slapen.

Wij genieten nog na van deze prachtige dag met mooi weer op de prima camping van Zakouti, waar ze ook uitstekend eten opdienen. Je ziet het, we koken nog maar heel weinig, de restaurants zijn zo goedkoop hier.

20 augustus Zakouti-Spindleruv 104km 1300hm

Het is puur fietsgenot hier in Tsjechië op die kleine weggetjes, mooi asfalt, weinig verkeer, heerlijke omgeving, leuke open mensen, en voor ons ook nog extra leuk omdat we op GPS fietsen en nooit af hoeven te stappen om vertwijfeld op de kaart te turen waar we nu weer zitten, waar kan je het beste stille weggetje vinden, en locals die je steevast naar de doorgande weg sturen. De route had ik immers helemaal van te voren thuis al uitgezocht. Behalve vandaag dan; de routes die ik had uitgezocht zouden allemaal fietsvriendelijk moeten zijn, en dat heeft al die tijd geklopt, behalve een stuk vandaag, waar we na het stadje Jaromer lang over weg 37 rijden, en die weg vinden we te druk, dus verzinnen we zelf een alternatieve route. Dan toch maar de kaart erbij deze keer en met inderdaad wat zoekwerk komen we er uit en fietsen nu o.a. via Hostinné naar Vrchlabi, het stadje aan de Labi (de Elbe), waar we Rutger zouden treffen voor een camping. Maar omdat het nog vroeg is en we nog energie hebben, fietsen we door naar Spindleruv Mlyn, midden in het Krkonose , het Reuzengebergte. Achterin dit drukke wintersportplaatsje is een camping, we zitten dan alweer zowat in Polen, en kunnen op tijd Rutger hiervan op de hoogte stellen, en hij voegt zich dan ook enige tijd later bij ons.

We eten weer eens lekker gemakkelijk in een restaurantje vlakbij en genieten van de schitterende omgeving hier van het nationale park.

21 augustus Spindleruv-Kokorin 132km 2100hm

Rutger gaat vandaag zelf al meteen naar Praag, want hij wil morgen al met de auto naar NL terugrijden.

We starten met een gemakkelijke afdaling naar Vrchlabi, waar het even zoeken is naar de route, en snel kunnen we de doorgaande weg verlaten en de GPS loodst ons weer over kleine landelijke weggetjes, die we anders nauwelijks allemaal hadden gevonden. Heerlijk heerlijk hier. We zitten niet meer in de bergen, maar vandaag staat wel in het teken van het tig-keer intervallen, talloze keren is het heuveltje op en af fietsen. Maar de omgeving vergoedt veel en we zijn beslist niet de enige fietsers op de weg, de Tsjechen zijn ook fervent fietsrecreant.

We bereiken uiteindelijk de camping midden in het natuurpark van Kokorin, een schitterend park met prachtige meertjes en mooie bossen. De camping is er dan ook één van de soort natuurcamping, eenvoudig en simpel, maar ze hebben er een warme douche en er is een restaurantje, wat wens je nog meer.

22 augustus Kokorin-Praag 70km 600hm

We kunnen op de camping een heerlijk brood kopen en gaan voor de laatste fietsdag op weg naar Praag. Het brood in Tsjechië is sowieso erg lekker, dat kan je niet in alle landen verwachten. We fietsen nog een stuk door het natuurpark, het is een beetje een kloof waar de doorheengaan en bereiken al snel het plaatsje Melnik, strategisch gelegen op een heuvel direct aan de Moldau. We rekenen eigenlijk vandaag een beetje op een suffe wat drukkere etappe, maar dat pakt heel anders uit.

We volgen zoals steeds de GPS-route (thuis uitgedacht over kleine weggetjes) maar snel na Melnik lopen we al vast, want een bruggetje is helemaal in reparatie. Wij hebben dat al vaker meegemaakt en dachten er als fietser wel overheen te mogen, maar deze keer is dat echt onmogelijk. Ze wijzen ons naar de weg terug, maar wij hebben GPS. We zoomen in tot op het kleinste detailniveau en zien dat langs het weiland een tractorpaadje moet lopen. We hobbelen dan ook over het veld langs het kanaal totdat we bij de volgende brug komen en we hebben weer asfalt onder de banden. Een leuke afwisseling.

Maar vandaag krijgen we nog meer leuks voorgeschoteld. Zo fietsen we o.a. een klein stukje door een maisveld, kunnen bij weer een brug die wordt hersteld gelukkig een bypass nemen, en belanden tenslotte in de middag op een avontuurlijk fietspaadje helemaal centrum Praag in, geweldig. Het fietspaadje volgt de oever van de Moldau en is meestal een echte singletrack waarbij je over boomwortels en gravel stuitert, met soms maar een halve meter ruimte tot aan de rivier. Niet een fietspad voor racebandjes of rollators.

Op deze wijze is het heerlijk Praag infietsen, volledig autovrij, en we komen via het fietspaadje direct in de wijk Troja, waar 6 kleine campings naast elkaar liggen, in grote diepe tuinen achter de huizen hier. De camping die we kiezen heeft een uiterst prettige sfeer, vnl. tentjes en zowaar een aantal fietskampeerders, een stel uit Australië en een Canadees gezin.

's-Avonds gaan we de stad in en ontmoeten Rutger weer, van wie we maar geen afscheid van kunnen nemen. Hij is nog een dagje extra in Praag gebleven. We eten bij de pizzeria en gaan op een terrasje zitten pontificaal tegenover de beroemde astronomische klok, toeristischer kan dus echt niet (koffie dan ook 4 euro). We stappen nog wat rond en in de stromende regen, onder de begeleidende bas van onze eigen DJ Tiesto, gaan we met de tram terug naar de camping.

23/24 augustus Praag-Nederland

We hebben de hele dag de tijd om de stad eens beter te bestuderen en inderdaad moeten we erkennen dat Praag één van de mooiste steden van Europa is (wel druk).

's-Avonds vertrek vanaf het naargeestige station van Praag Holesevice en na een goede nachtrust arriveren we weer uitgerust in NL.