Mooie rondwandeling vanuit het centrum van Lomm langs de Maas en het nieuw ontwikkelde gebied i.v.m. de Hoog watergeul. Van hieruit steekt u de Rijksweg over en wandelt naar het natuurgebied Ravenvennen en houdt pauze bij of net over de grens met Duitsland in Straelen-Kastaniënburg. Na de pauze wandelt u weer via de Ravenvennen terug en via fabrieksterrein aan de rand van het dorp bereikt u weer de startplaats.

U start op de parkeerplaats aan het Antoniusplein nabij de kerk in Lomm.

Pauzegelegenheid: Bauernhofcafé Jacobs (Bauernhofgastronomie)
Grenzweg 35, 47638 Straelen
Telefon: 0 28 34 - 70 39 97
http://www.bauerncafe-jacobs.de/
bauerncafe-jacobs@t-online.de

Lomm (Limburgs: Lóm) is een dorpskern in Nederlands Limburg, zo'n 7 kilometer ten noorden van de stad Venlo. Lomm behoorde tot 2010 tot de voormalige gemeente Arcen en Velden (Limburgs: Árse en Velde). Arcen en Velden is op 1 januari 2010 opgegaan in de gemeente Venlo.
Het dorp dankt haar naam aan het geslacht De Lom de Berg, waarvan Pieter Lodewijk de Lom de Berg de bekendste is. Deze familie laat in de 14e eeuw het Huis De Spyker bouwen. Het huidige kasteel stamt echter uit 1628.
Het dorp telt 1015 inwoners (november 2011). Van oudsher is het een agrarisch dorp, aan het begin van de 21ste eeuw leeft het voor een aanzienlijk deel ook van de industrie en is er onder meer een bedrijf in vliegtuigonderdelen gevestigd. Het oude hart met de kerk en het kerkplein bevindt zich aan de noordkant van het dorp. Naar het zuiden en westen toe bevinden zich de nieuwbouwwijken. Lomm heeft verder nog twee bijbehorende buurtschappen, De Voort in het zuiden en 't Hanik in het (noord)oosten. Beide buurtschappen kenden vooral agrarische bedrijven, maar in de jaren 60 en 70 zijn er ook relatief veel woonhuizen gebouwd.
Lomm is een rustig dorpje. Het telt een snackbar, een beddenwinkel, café met terras en kegelbanen, een multifunctioneel gemeenschapshuis, een versboerderij en een dagopvang. Verder bevindt zich er basisschool 't Kapelke. Ook bevindt zich er het christelijk retraite-oord annex opvangcentrum "De Marcushoeve". Bedrijvigheid treft men in het dorp vooral tijdens carnaval en op 11 november, wanneer C.v. de Thiëtuite voor het een en ander aan festiviteiten zorgt. Sinds 2006 organiseren Nimmer Normaal, Boerecool en CG ZOË jaarlijks een evenement voor dorpelingen die aangesloten zijn bij het Jeug Gild, te weten de Jeug Gild Dag. Ook heeft de harmonie St Antonius jaarlijks op tweede Pinksterdag een groot kuurconcert.
Gelegen aan de Maas ligt Lomm in een afwisselend Maasterrassenlandschap. Westelijk van het dorp ligt een oude meander welke in het kader van het Zandmaas-project een hoogwatergeul moet worden, om grootschalige overstromingen zoals in 1993 en 1995 te voorkomen. Na de afgraving wordt hier wetlandnatuur verwezenlijkt. Ten oosten van het dorp ligt Nationaal Park De Maasduinen, een grootschalig bos, heide en vennengebied van Mook tot Beesel. 's Zomers heerst er dan ook bedrijvigheid op de wandel- en fietspaden rondom Lomm. Vele recreanten willen dan genieten van het mooie landschap dat de streek te bieden heeft.
De Antoniuskapel te Lomm waarvan de resten in 1959 gesloopt zijn, werd reeds in de 16e eeuw vermeld. In 1871 werd de kapel uitgebreid, doordat er een groter schip werd aangezet, en omstreeks 1880 vond er een grondige restauratie plaats, onder leiding van Caspar Franssen. Toen Lomm tot rectoraat werd verheven, werd in 1936-1937 naar ontwerp van Frans Stoks een nieuwe kerk gebouwd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de kerk zwaar beschadigd. De schade werd na de oorlog in 1948-1949 weer door architect Stoks hersteld.
In 2003 werd voor de komst van de hoogwatergeul archeologisch onderzoek verricht, waaruit bleek dat de oudste sporen van nederzettingen in dit gebied vlak langs de Maas hun oorsprong gehad moeten hebben in de IJzertijd (800 voor Christus tot aan de Romeinse tijd). Het dorp Lomm zelf dateert echter uit de Middeleeuwen. Het had geen eigen schepenbank maar viel toen ook al (met zekerheid vanaf 1420) bestuurlijk onder Arcen. Volgens de oudste archieven van onder meer de gemeente Arcen en Velden, stond er al in 1455 een kleine kapel waar nu het dorpscentrum ligt. Aannemelijk is dat zich bij deze kapel boeren gevestigd hebben, die het vruchtbare gebied tussen Maas en heide zijn gaan bewerken. Zo ontstond een gehucht, dat in 1735 28 gezinnen telde. Pas op 4 september 1938 werd Lomm een zelfstandige parochie met een eigen pastoor, waardoor men eigenlijk pas vanaf die datum kan spreken van een echt dorp. (uit: Lomm, van gehucht tot dorp, J. Hegger, 1994)

De Ravenvennen, [453 ha], liggen ten zuidoosten van Lomm. Het gebied bestaat uit droog naald- en loofbos, broekbos, enkele tientallen vennen omringd door heide. Aan de oostzijde ligt het Vreewater, een kleinschalig cultuurlandschap met door hagen omringde graslandpercelen, vennen en poelen.
Plaatsnamen op oude kaarten geven aan dat het Ravenvennengebied er zo'n twee eeuwen geleden heel anders uitzag: heide [Lommer- en Schandelose Heide], moeras en open water [Vreewater] bepaalden het beeld. Intensieve begrazing van de stuifduinen resulteerde in heidevelden, terwijl de ontginning van het natte Vreewatergebied pas halverwege de 20e eeuw begon. Aan het eind van de 19e eeuw begon men met het aanplanten van naaldbossen op de hei, voornamelijk bestaande uit grove den; rond 1935 was vrijwel het hele gebied beplant. De vennen, eerst gelegen in een open heideterrein, kwamen bijna allemaal in het bos te liggen of werden ontgonnen tot akker- en tuinbouwgrond. De waarde van de vennen werd toen echter al ingezien. In 1942 deed Het Limburgs Landschap de eerste aankoop in het gebied. Door de zeer versnipperde eigendomssituatie waren bijna 200 koopaktes nodig, voordat de huidige oppervlakte natuurterrein gerealiseerd kon worden. Nog vrijwel jaarlijks koopt de Stichting nieuwe percelen aan. De versnippering vermindert daardoor geleidelijk.

Het Ravenvennengebied maakt deel uit van de uitgestrekte gordel van paraboolduinen [Maasduinen] die zich aan de oostzijde van de Maas uitstrekt van Gennep tot aan Venlo. Een goed voorbeeld van een paraboolduin is de Wittenberg, één van de hoogste duinen in het gebied. In de luwte van dit duin ligt in een uitgestoven laagte het grootste vennencomplex. Verspreid over het gebied liggen nog vele andere vennen. De afgelopen jaren is er door het kappen van bos meer ruimte gemaakt voor de vennen en omliggende heide. Akkers en weilanden in het gebied waren ooit vennen die zijn dichtgegooid met zand van de stuifduinen. Door de bovenlaag van de akkers af te plaggen is een aantal van deze oorspronkelijke vennen in ere hersteld. In en rond deze oude en herstelde vennen profiteren planten als witte en bruine snavelbies, veenpluis en kleine en ronde zonnedauw. Dop- en struikheide kiemen op de vers geplagde stroken tussen bos en ven. Dodaars, kuifeend en wintertaling broeden in de dichte pijpenstrootjevegetatie langs de venoever, die plaatselijk gehandhaafd is. Af en toe lopen witgatjes, oeverlopers of bosruiters op de slikranden. Vanwege de grote soortenrijkdom aan libellen rond de vennen verklaarde de Vlinderstichting het gebied in 2011 tot tweede 'libellenreservaat' van Nederland. De vennen liggen vrijwel allemaal omsloten door bos. Grotendeels is dit naaldbos, af en toe liggen er percelen eiken-berkenbos. Het vormt het broedgebied van havik, buizerd, sperwer en soms een paartje wespendieven. Verspreid liggende akkers en graslanden zorgen voor afwisseling. Ze dienen als voedselgebied voor reeën en dassen. Door hun beschutte ligging zijn deze graslanden en de overgangen naar het bos ook goede vlinderbiotopen. Bruine zandoogjes, grote dikkopjes en gehakkelde aurelia's profiteren daarvan. Het tegen de Duitse grens gelegen Vreewatergebied bestaat voornamelijk uit grasland en houtwallen, een uitstekend broedgebied van geelgors, grasmus en soms grauwe klauwier. In de graslanden liggen veel poelen. In 2001 is een oorspronkelijke laagte in het gebied hersteld. Het is een oude Maasloop, waarin de bodem niet zandig maar kleiig is. Plantensoorten als duizendknoopfonteinkruid, schildereprijs en moerasbasterdwederik doen het hier goed. In een vochtig bosje grenzend aan deze plas groeit klein glidkruid, een specialist van deze streek. In 2010 is in deze omgeving de boomkikker geherintroduceerd. De rijkdom aan vennen en poelen verklaart het grote aantal amfibieën dat in de Ravenvennen en het Vreewater leeft: elf soorten. Ook reptielen komen er voor; vier soorten zijn de laatste jaren gezien, waarvan de hazelworm en levendbarende hagedis regelmatig. Het Vreewater vormt een essentiële schakel tussen de Ravenvennen en het Zwart Water. Via het Vreewater en zuidelijker gelegen natuurgebiedjes kunnen soorten van ven en bos zich over de oostelijke Maasoever verspreiden, zo hun leefgebied uitbreiden en contact zoeken met andere populaties van hun soortgenoten in de regio.