Rondwandeling Beringe met mogelijkheid om te pauzeren bij Cafe De Nabber, Hoogstraat 94, 5986 AH Beringe, Tel. 077-3060152 en de wandeling hier ook te beëindigen of na de pauze nog een stuk te wandelen.

Beringe is een (kerk)dorp in de gemeente Peel en Maas.

Het gebied rond Beringe wordt waarschijnlijk al bewoond sinds omstreeks 900 na Christus. Het dorp is gelegen aan het uiteinde van de Noordervaart, die door Napoleon was aangelegd onder de naam "Grand Canal du Nord". Dat had als doel de Schelde, Maas en Rijn te verbinden, maar werd nooit voltooid. Voor 1 januari 2010 maakte het deel uit van de oud-gemeente Helden.

5 maal Beringen bord in Beringe, Nederlands-Limburg
Beringe heeft sinds 1969 speciale vriendschappelijke relaties met Be(h)ringe(n)s in Duitsland, België, Luxemburg en Zwitserland, vijf maal Beringen genaamd, hoewel het tegenwoordig om in totaal zeven plaatsen gaat met (ongeveer) dezelfde naam. In het centrum van het dorp staat een vijfkantige zuil met de wapens van alle vijf de plaatsen en een bord met de locaties ervan.

Beringe heeft een handbalvereniging, Bevo-HC, die in de Nederlandse eredivisie speelt (vroeger heette de club Bevo, na fusie met Helden werd de naam veranderd in Bevo-Heldia Combinatie). De handbalvereniging speelt haar wedstrijden in Helden-Panningen, in de in 2005 gereed gebrachte bouwcoach-hallen.

In 2006 wordt begonnen met de bouw van een nieuw multifunctioneel centrum. Dit zal de activiteiten van de oude "wiekslaag" overnemen. Ook zal in het nieuwe centrum een nieuw café komen, dat het oude, nostalgische "Trepke" moet gaan vervangen.

De carnavalsvereniging heet 'De Beringse Kuus' (Kuus betekent volgens velen "varken" (in het dialect "Koes"), maar de officiële betekenis van het woord is "knuppel" waar vroeger het varkensvoer mee gemengd werd).

In 1872 werd op de plaats van de huidige kerk een bedevaartkapel gebouwd, ter ere van O.L.V. van het H. Hart. In deze kapel mochten geen missen worden gelezen, zodat de bewoners van Beringe voor de mis naar Maasbree moesten. Deze afstand was vrij groot en dus daarom vroegen de inwoners in 1916 om een eigen kerk. Omdat daarvoor geen geld was, werd pas in 1928 begonnen met de bouw. Als architect werd Joseph Franssen aangezocht.

In 1944 werd de toren van de kerk opgeblazen, waarna die op de rechterzijde van het schip viel.

Na de oorlog werd het parochiehuis als noodkerk ingericht. Joseph Franssen werd alweer als architect aangezocht, om de kerk te herbouwen. In 1946 werden het priesterkoor en de transeptarmen opgebouwd, die alvast gebruikt konden worden. In 1951 werd de rest van de kerk gebouwd, en in 1952 de toren.