Mooie roondwandeling waarbij u deels langs de sterk meanderende Roer wandelt over deels een zogenaamde Premiumwanderweg, aangeduid met de 3 W's, hetgeen inhoudt dat deze wandelweg voldoet aan bepaalde, hoogstaande, kwaliteitseisen. U wandelt verder via kasteel Daelenbroek richting Natuurgebied Meinweg. Onderweg ziet u diverse houtsculpturen. U kunt pauzeren in de Boshut van Staatsbosbeheer. Via de buurtschap Etsberg wandelt u weer terug naar het startpunt.

Het startpunt van deze mooie wandeling is de parkeerplaats bij restaurant Schurenhof aan de Grootestraat 49 in Vlodrop.

Pauzegelegenheid: 

Brasserie De Boshut/
Bezoekerscentrum de Meinweg

Meinweg 2
6075 NA Herkenbosch
Telefoon:
+31 (0)475 53 04 39
http://www.deboshut.nl/
ruud@deboshut.nl

Vlodrop (Limburgs: Vlórp) is een kerkdorp in de gemeente Roerdalen in de Nederlandse provincie Limburg. Het ligt langs de rivier de Roer, aan de Duitse grens tussen Roermond en Heinsberg.

Vlodrop bestaat uit het dorp Vlodrop, het gehucht Vlodrop-station, de buurtschap Etsberg (met de watermolen "Gitstappermolen") en daarnaast het buitengebied met een gedeelte van het Nationaal Park De Meinweg en het voormalige Sint Ludwigscollege.
De naam Vlodrop is ontstaan uit Flodorp door metathesis van de stam -dorp. Vergelijk de plaatsnaam Geldrop.
Vlodrop heeft een lange geschiedenis. De plaats werd voor het eerst in een oorkonde genoemd in het jaar 943. De eerste bekende heer van Vlodrop was Reinier van Flodrop, grootvazal van Gelder, die omstreeks 1290 leefde.Vlodrop hoorde bij het Overkwartier of Spaans Opper-Gelre. Vanaf 1713 kwam Vlodrop samen met enkele andere gemeenten als Staats-Opper-Gelre aan de Verenigde Provinciën.
De voormalige staatsmijn Beatrix, gelegen in Herkenbosch, was de jongste van de kolenmijnen in Limburg. De bouw werd in 1954 begonnen om het Vlodropper kolenveld te ontginnen, maar de aanleg werd gestaakt in 1962 en de mijn is nooit in productie genomen. Het concern DSM (de voormalige Staatsmijnen) bezit echter nog steeds de concessie daartoe. In de toekomst kan de winning wellicht weer rendabel worden. Tevens bevindt zich in Vlodrop de hoofdlocatie van de attractiecontructeur Vekoma. Dit bedrijf heeft tot op heden de bouw van de duurste achtbaan ter wereld op zijn naam staan.
In de buurtschap Vlodrop-Station stond het voormalige station Vlodrop. Onduidelijk is of het traject Roermond-Dalheim van de oude internationale spoorlijn genaamd IJzeren Rijn ooit weer in gebruik genomen zal worden. Vanaf Vlodrop-station kan men in 10 minuten naar Dalheim lopen, waar nu het eindstation is van treinen (zowel personen- als vrachtvervoer) uit Rheydt en Mönchengladbach.

Herkenbosch (Limburgs: Hirkebosj) is een kerkdorp in Midden-Limburg (Nederland) met ongeveer 4170 inwoners. Het maakt samen met vijf andere dorpen deel uit van de gemeente Roerdalen, en ligt niet ver van de Duitse grens en Melick.
Evenals de Roerdalen-dorpen Vlodrop, Melick en Sint Odiliënberg ligt Herkenbosch aan de meanderende rivier de Roer, aan de rand van het Roerdal.
Het natuurschoon biedt veel gelegenheid tot toerisme. Er zijn veel routes, voorzien van bewegwijzering, om te wandelen, fietsen en paardrijden. In de buurt bevindt zich het Nationaal Park De Meinweg. Ook is er een golfbaan.

Oorlogsmonument voor neergestorte piloten
Recent verleden In Herkenbosch was tot 2007 het gemeentehuis gevestigd van de voormalige gemeente Roerdalen; deze gemeente is in 1991 door fusie van Melick en Herkenbosch met Vlodrop ontstaan. De nieuwe gemeente Roerdalen, uitgebreid met de kerkdorpen Sint Odiliënberg, Montfort en Posterholt, heeft het gemeentehuis te Sint Odiliënberg.

Historie In het begin van de elfde eeuw komen we voor het eerst Melika und Herckenbusch tegen, die vanaf dat moment onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn in één Schepenbank. Tot 1494 behoorden beide dorpen tot het hertogdom Brabant. Toen verwierf de hertog van Gulik het pandschap van Wassenberg, waartoe ook Melick en Herkenbosch behoorden. In het Verdrag van Venlo in 1543 werd het land van Wassenberg definitief overgedragen aan de hertog van Gulik. Deze situatie bleef zo tot het binnenvallen van de Franse troepen in 1794. Tijdens de Franse periode werd de gemeente ingelijfd bij het Roerdepartement. In deze periode werd de naam Melick en Herkenbosch veranderd in Mairie de Herkenbusch. Dat was maar van korte duur, want nog geen vijftien jaar later werd dat weer teruggedraaid. Na inlijving bij de Franse Republiek, kwam Melick en Herkenbosch in 1815 bij het koninkrijk Pruisen. Op 16 oktober 1816 gingen Melick en Herkenbosch over naar het Koninkrijk der Nederlanden, onder de naam gemeente Melick en Herkenbosch. Tijdens de revolutie in de Zuidelijke Nederlanden was de gemeente van 1832 tot 1839 onder heerschappij van de koning der Belgen, waarna ze terechtkwam bij het hertogdom Limburg, als onderdeel van het koninkrijk Nederland.

De industrie is geconcentreerd op het industrieterrein Roerstreek aan de Veldweg. Dit grenst aan het Roermondse industrieterrein Heide en Roerstreek. Verder staat er een fabriek van Akzo Nobel, vlak bij de dorpskern.

Typisch aan dit dorp is de kleinschalige landbouw. Vroeger bestond dit uit kleine gemengde bedrijven. Behalve in het Roerdal, is zandgrond de overheersende grondsoort. Dit is uitstekend geschikt voor aspergeteelt. Met de aspergeteelt kunnen de boerenbedrijfjes het hoofd boven water houden. Buiten het aspergeseizoen, wordt met de verbouw van andere gewassen, vaak tuinbouwgewassen zoals prei, voor de overige inkomsten gezorgd.

De kerk werd door terugtrekkende Duitse troepen in 1945 opgeblazen. Na de oorlog vond herbouw plaats. In 1949 werd het gebouw weer in gebruik genomen. Het Priesterkoor kon worden behouden. Dit gedeelte stamt uit de 13e eeuw.

Op 13 april 1992 richtte een aardbeving veel schade aan. Algehele sloop werd overwogen. Een grondige renovatie, en de herbouw van de torenspits bepaalt het huidige silhouet.

In Herkenbosch was alleen de voorburcht van het Kasteel Daelenbroeck bekend en in gebruik. Vanaf de jaren negentig werd het kasteel volledig bouwkundig en archeologisch onderzocht en werd op basis van o.a. een 18e-eeuwse tekening een nieuwe hoofdburcht gebouwd, met nog elementen van de middeleeuwse burcht erin verwerkt. Het complex is tegenwoordig in gebruik als hotel, restaurant en partycentrum.

De geschiedenis gaat terug tot in het begin van de 14e eeuw. Godfried van Heinsberg, de Gulikse leenheer van Wassenberg, besloot in 1311 in het moerassig gebied ("broeck") van het Roerdal een woon- en jachtslot te gaan bouwen. In de loop van de jaren is dit slot in handen van verschillende edellieden geweest, die er allen op hun eigen manier hun stempel op drukten. Een keerpunt was echter de 80-jarige oorlog. In 1598 werd het kasteel belegerd en dit betekende het begin van de ondergang van de hoofdburcht. Na de dood van de toenmalige kasteelheer, Hattardt van Pallandt, ontstond er een strijd tussen zijn schoonzonen om het kasteel. Toen in het jaar 1707 het kasteel uiteindelijk werd toegewezen aan Jan Ernest van Rollingen, was deze door de procesvoering dermate berooid, dat er geen geld was om het kasteel volledig te restaureren. Hij besloot in de voorburcht te gaan wonen en restaureerde deze, maar sloopte de hoofdburcht en gebruikte de kelders als voorraadschuur. Zo werd de hoofdburcht, nadat deze nog verder in verval was geraakt, in de 19e eeuw tot op de kelders afgebroken.

WANDERSIEGEL

Deutsches Wandersiegel für Premiumwege

Qualität statt Quantität

Das "Deutsche Wandersiegel" macht die Qualität eines Wanderweges auf der Basis ständig aktualisierter Wandererbefragungen quantitativ messbar. Ein umfangreicher Kriterienkatalog ermöglicht es, die Stärken und Schwächen eines Wanderweges möglichst genau und objektiv zu erfassen. Er enthält Qualitätskriterien für eine erlebnisreiche Wanderinfrastruktur, welche die Wanderwege sowie ihr Umfeld betreffen. Sie bewerten nicht nur die schönen, sondern vorbehaltlos auch die kritischen Seiten eines Weges. Die auf ihrer Grundlage erstellen Stärken-Schwächen-Analysen ermöglichen gezielte Verbesserungen mit dem Ziel gesteigerter Wettbewerbsfähigkeit.

Wandersiegel für Europa

Die Nachfrage nach Premiumwegen ist auch in den europäischen Nachbarländern in den letzten Jahren gestiegen. Seit Februar 2011 ist das Wandersiegel für Premiumwege nun auch europaweit geschützt und wird in den jeweiligen Landessprachen verliehen. Für grenzüberschreitende Wege kann das Wandersiegel auch auf Deutsch ohne den Zusatz „Deutsches“ verwendet werden.

Wanderwirklichkeit

Raus aus dem Stress, Natur erleben, Landschaft genießen - das sind die Hauptgründe, die mehr als jeden zweiten Deutschen immer wieder zum Wandern motivieren. Doch fällt die Auswahl schwer: Allein in Deutschland existieren hunderttausende Kilometer markierter Wanderwege.

Doch nur ein Teil der Wege bieten den erhofften Naturgenuss: Über die Hälfte der Wegstrecken liegen unter Schotter oder Asphalt; die auf der Karte markierte schöne Aussicht ist zugewachsen und dann geht es auch noch an Landstrassen oder tristen Siedlungen vorbei...

Entscheidungshilfe

Wie soll man sich hierbei zurechtfinden, lohnende von überholten Wegen unterscheiden? Das Wandersiegel bietet dem Wanderer die Garantie eines modernen, erlebnisoptimierten Wanderangebotes. Wer irgendwo Premiumwege zu schätzen gelernt hat, dem gibt das Wandersiegel an anderer Stelle die Garantie, auch hier die Wanderlandschaft von ihrer besten Seite kennenlernen zu können. Immer mehr Wanderurlauber orientieren sich vor ihrer Zielwahl auf der vorliegenden Website, wo es weitere, noch unentdeckte Premiumwege gibt.

Erfolgsgarantie

Die positive Bewertung eines Wanderweges anhand des Deutschen Wandersiegels ist im Verein mit einer professionellen Vermarktung nahezu eine Garantie für hohe Besucherzahlen und touristische Umsätze. So hat das Münchener wirtschaftwissenschaftliche Institut dwif Premiumwegen in mehreren Studien eine hohe Wertschöpfung bescheinigt. Die von den saarländischen Extratouren generierten Umsätze wurden auf über 20 Mio., die des Premium-Pioniers Rothaarsteig auf 30 Mio. Euro geschätzt. Fast alle anderen Premiumwanderregionen melden im Vergleich zu ihrem Umfeld überdurchschnittliche Gästezuwachsraten.

Further information at